zaterdag 31 maart 2018

hoofdcentrale

Een poging om een begrip over hoe het 'electrisch/elcetromagentisch in het lichaam van nature georganiseerd is, in beeld te brengen.

als de 'rode' actief is (bij beide partijen) dan kan dit effect wel optreden 


als een van beiden, of beiden op noodstroom draaien, is er niet* de 'capaciteit' voor.
Dan is er alleen de lineaire vorm van contact en communicatie mogelijk.
(*tenzij beiden er actief een prioriteit van maken om snel weer 'online' te komen om te kunnen samenwerken)

In het lichaam werkt de energievoorziening als een kerncentrale, waar talloze steden (organen) op aangesloten zijn, om talloze huishoudens (cellen) van stroom te voorzien.
Maar het is, waar Nicolas Tesla van wist dat het mogelijk was, draadloos gedistribueerde stroom, via een (door het hart) gegenereerd electro magnetisch veld.

Als dat soepel online is, fungeert het ook als een draadloos glasvezel informatienetwerk... interne WIFI, zogezegd ( met eenvoudige informatiedeelfuncties met andere 'landen' ( mensen).. waardoor er een heel globaal netwerk ( een wereldwijd natuurlijk internet zonder computers) kan zijn.. in theorie.)

Maar.....

Kerncentrales die oververhit raken, die niet binnen vastgestelde veiligheidmarges kunnen werken, worden geheel of gedeeltelijk afgeschakeld.
Dan zou het hele systeem, als je daarvan afhankelijk bent, plat liggen.
Niet handig, want dan zou je het zelfs niet meer kunnen repareren.

Daarom zijn er ( net als in iedere stad) backup stroomsystemen.

Vooral vitale functies ( ziekenhuizen in steden, bijvoorbeeld) nemen onmiddellijk en volautomatisch met noodstroomvoorzieningen de boel over, als 'de stroom van het netwerk' uitvalt.

Je zou thuis ook een noodaggregaat ergens kunnen hebben staan, om in geval van nood met een voorraadje benzine toch nog vooruit te kunnen. Of een opwindzaklmap.
Die dingen hebben een (veel) lager rendement!
Je kan er minder mee doen en het kost meer geld/moeite/energie.
Maar iets is beter dan niets en het kan genoeg zijn om een korte powercut te overbruggen of om het basisprobleem te kunnen gaan oplossen.

Ieder systeem wat op noodstroom overschakelt, zal priorsiteprotocollen hebben lopen.
Alleen primaire systemen krijgen stroom, alles wat zich wel even ' zonder' of ' met minder' kan redden wordt gereduceerd.

Als een mens op noodstroom loopt, is het sympathische systeem actief. ( vechten en vluchten)
Simpels.
Als een mens op de 'kernenergie' loopt ( levensvreugde) is het parasympatisch systeem actief.

Het is een collectief misverstand dat je sympathische systeem actief moet zijn om werk te kunnen verrichten.
Dat collectieve misverstand dat 'stress en druk' nodig (vechten, zelfs) zijn om goede prestaties te kunnen leveren die de moeite waard zijn, doet de 'kerncentrales' juist oververhitten en 'en masse' uitvallen.
(Er is wel 'druk' nodig, maar binnen natuurlijke parameters. In ieder geval niet in die mate die door mensen als  'gezond' verondersteld wordt om op 'het zelf' en elkaar wordt uitgeoefend in de hoop daarmee de boel (toch maar) gaande te houden.)

In 'vechten en vluchten modus' staat het individuele overleven op prio 1..... en ja.. dan gaat er relatief veel erngie naar het brein, wat de hoofd-controllers bevat van het hele systeem.
Omdat het werkelijk hoofd-netwerk eruit ligt, (het kernenergienetwerk), moet de communicatie met de andere onderdelen wel via het bedrade systeem gaan lopen. ( het zenuwnetwerk)
Maar onder normale (rustige) omstandigheden als het 'kernenergienetwerk'  goed werkt.... wordt dat gebruikt ( en slijt het bedrade  netwerk dus ook niet door intensief gebruik).

Dat bedrade netwerk is best wel 'snel' (mits er niet teveel drukte op is) maar o.a. omdat het lineair is, lang niet zo snel als de instant-messaging service van het hart-EM-net, die een veel grotere capaciteit aan simultane gebruikers heeft...

Je snapt, dat als je huishouden een noodgageraat, de koelkast en verwarming prioritiet heeft boven de spelcomputer en de haardroger. Als je niet alles voluit kunt draaien, ga je terug naar de 'basics'.

Een kerncentrale heeft water van bepaalde temperatuur nodig om zich mee te koelen, het hart heeft vibes van een bepaalde frequentie nodig.
Met de EM kwaliteit van kunstmatige vibes, kan het zich als het ware niet voldoende 'koelen' en dan gaan er eerst alarm,bellen af intern... en als daar niks mee gedaan wordt ( afkoelen, rusten, ontspannen, de juiste natuurlijk vibes opnemen, de verhitte vibes aan koelere kunnen worden afgeven.....) dan gaat het systeem reduceren.... en uiteindelijk 'off line'.

Veel mensen weten helemaal niet meer hoe het voelt om (zeker niet voluit, zo goed als full-time) op natuurlijke kernstroom te draaien!
Want als je al jaren meestentijds op de noodaggregaat draait ( veel alcohol, medicijnen, suikers, vetten en andere geraffineerde brandstoffen en mix-beinvloeders nodig hebben is een veeg teken)... en hooguit soms op een 'spark van individueel geluk' dan ben je aan het 'overleven' op noodstroom. En je denkt dat dat ' het leven' is en momenten van individueel geluk het hoogst haalbare.

Dat het ook anders kan en ook heel anders ontworpen is van origine....kon je dan wel eens, uit je eigen ervaring, volkomen ontgaan.

Dat je zelf wel 'wat' energie te besteden hebt, wil dus niet zeggen dat je op de kernwaardensystemen draait.
Dat je nog steeds kunt nadenken, of praten, ook niet.
Dat je nog steeds klinisch 'leeft', ook niet.

Je kan het aan het branden van een enkele lamp ergens in een huis niet zien waar hij zijn stroom aan onttrekt!!!
Je moet naar het hele systeem kijken!

Noodsystemen, goed ook ontworpen ook, zijn niet bedoeld of geschikt om permanent te lopen.

Enfin.. zoiets dus, zag ik vanuit mijn innerlijke weten.
( Houd in gedachten.. ik pik dit allemaal op in pure resonanties!!
Daarbij krijg ik beelden en concepten waar ik bekend mee ben gepresenteerd vanuit het collelectieve bewustzijn, die mij min of meer de juiste kant  doen op-'kijken', om het 'juist begrip' mee op te kunnen bouwen.... maar "het' in zichzelf nog niet zijn"!

Maar om het (w.s. complexe dynamische abstracte) begrip op te kunnen bouwen, schets ik in woorden de reeks beelden die ik 'gevoed' krijg in contact met het ' alles wat is'. Probeersels...concepten...reflecties...zodat het 'collectieve weten' weer op mij kan intunen tot waar ik het wel en niet 'begrijp'.
Ik ben hier aan het vertalen' uit een brontaal meteen heel ander tekensysteem opbouw dan de doeltaal, zoals geschreven Japans zich tot Nederlands verhoudt!
En dan ook nog eens niet een ' 2 stuiver romannetje', maar een "op de medische wereld georiënteerd levens-systeemtechnisch instructiehandboek"  )
Behoorlijk onconventioneel. Hoewel ik het beeld ook wel ken uit esoterische literatuur waarin wordt aanbevolen om te gaan mediteren (zittend) en dat 'vermogen' op te bouwen , totdat je alles in de 'staat' van meditatie kunt doen ( ook een inspannende klus) .. een 'verlichte' staat van zijn.... ' in flow'.....dergelijke termen.

Maar hoewel 'onconventioneel'.....wel matching met mijn eigen waarnemingen aan mijn eigen body-mind-soul systeem.
Als ik merk dat niet genoeg 'power' meer heb voor 'play' met mijn bezigheden, dan weet ik dat mijn 'koelwatersystemen' beginnen te muiten, mijn capaciteit en functioneren  op kernwaarden terugloopt onder de voor mij toegankelijke waarden....
Dan weet ik dat ik niet wil overschakelen op de noodaggregaat als het niet strikt nodig is ( veel te noisy, naar mijn zin, dat geratel en gereutel intern.. daar houd ik niet van), maar dat ik check wat mijn kerncentrale nodig heeft om binnen de parameters te blijven functioneren.
(= meestal, de energie bewust wisselen... wat verse natuurlijke 'vibes' inlaten, nadat ik de 'verbruiksvibes' op een veilige plek plek en manier heb afgegeven ( niet in de buurt van de inlaat van een wezen die daar niks mee kan..... dus.
Gissing:
Kennelijk  lukt die 'natuurlijke' energiestofwisseling niet zo goed in een met EM straling vervormde ruimte en moet ik het daarom bewust een handje de goede richting op helpen.)


(-:


sociale taxidermie

"Vandaag is de laatste hele dag die ik hier ben."

De gedachte komt vanmorgen bij het opstaan langs, maar is niet meer dan een vrij feitelijke, gevoelsarme constatering, van het type ' so... what?' ( Niks om lang bij stil te staan).

Als ik kijk wat er wel heel erg levend in me is, is het om even terug te blikken op twee indrukken die ik gisterenavond opdeed.
Die hebben ogenschijnlijk niks met elkaar, of met mij te maken.
Maar het zijn die 2 dingen staan in mijn bewustzijn te 'knipperen' als ... 'da's nu wel interessant om verbinding mee te maken en een 'stukje' over op te zetten.

(En iets op de achtergrond lijken ze verbonden te willen worden aan een hele specifieke interactie in gisteren)

Kortom... aan de slag. (Geen idee wat er precies uit gaat komen)

Ik heb zo'n vermoeden dat ik de eigenaardige interactie van gisteren 'gevild' heb en een mentaal taxidermisch kunstwerk van ga maken... in de vorm van dit blogstukje. Gewoon... eeen gutfeeling.

Het eerste element is taxidermie ( het opzetten van dieren)

Er gaan soms weken ( maak daar jaren van) voorbij dat ik geen taxidermistes tegenkom.
Nu twee in een week.
Eerst, terloops, in een artikel in een oude ZENO magazine en gisteren suggereerde youtube een filmpje over ' hoe zet je een dier op' waarbij ook een vrouwelijke specialist op dat gebied inging op het maakproces.

Ik vond het interessant.
(He....iemand die met veel kennis van zaken en passie een maakproces toelicht... hmm.. tja... da's voor mij 'een zalig gebakje')

In het maakproces bleef er een element ' haken' achtermijn bewustzijn ('ping'), namelijk 'het looien'.  (dat begint op 3"26' in het filmpje)

Met looistof (een mengsel van looizuur, zout en aluin) wordt de volledige  van vleesresten ontdane huid (en wat eraan vastzittende botjes) ingesmeerd. (De belangrijkste stap in het conserveren van huiden)
"De eiwitten in de huis kunnen door het looien niet meer worden afgebroken en de haren blijven vastzitten doordat de haarzakjes krimpen."

(Observatie: van het dode dier worden maar twee lagen gebruikt: de buitenste laag (de huid met vacht) en een selectie aan botjes, uit de armen en benen... van de verdere 'inhoud' ( vlees, schedel en rompbotten) wordt alleen een schaal 1 op 1  'model' nagemaakt van ander materiaal.)

Het tweede element: lagen in de omgeving

Gisterenavond brandde er een wierookstokje in de kamer, terwijl ik zelf in bad lag.
Toen ik uit het bad de kamer inliep, zag ik iets fascinerends.
Er was een hele dunne rooklaag in de kamer ontstaan op circa 1.50 hoogte.
Het hing daar min of meer stil, in een 'smoglaag' van een centimeter of 4 hoogte.
Ik keek er min of meer recht van de zijkant tegenaan.
Maar als ik probeerde erbovenop te kijken, leek het wel of het een soort gaas-vorm had gemaakt, een 'grid', van rooklijnen, waarbinnen dan nog weer veldjes met relatief schone lucht waren.

Een visueel ' staande golven' patroon?
Daar dacht ik meteen aan, toen ik het zag.
Maar waarom, vroeg ik me af, op die hoogte?
Wat, aan de omstandigheden hier in de ruimte, maakte dat de rook zich uitsluitend op die 'laag' ging bevinden en door de kamer verspreiden?

Ik dacht aan factoren als ' temperatuur(verdeling)' en dat ht de kans had gehad zich zo te vormen omdat er ook niemand doorheen had bewogen.

Wat zou het (cruciale) verschil zijn tussen 'boven die laag' en 'beneden die laag'?
Is er nog altijd interactie tussen die bovenlaag en die benedenlaag mogelijk, door het ' rookgordijn' heen?

Reuze interessante kwesties.. op zichzelf.....
Maar nu in samenhang met de 'gevilde' interactie.

Construeren

Net als de taxidermiste in het filmpje, heb ik meerdere 'aapjes' in mijn recent 'geschoten' voorraad.

Bij de buren, tijdens de 'fijne levendige conversatie, in een EM-stralingarm veld, met hartverbinding.. kwam er een aapje langs die ik ' spotte'.
" If you pay peanut's, you'll get monkeys."
Datzelfde thema was ook aangesneden in een andere conversatie 'met hartverbinding', op diezelfde dag.

Met mijn opvolgers was ik gisteren erop uit gegaan om een maaier voor/met ze te bestellen.
(Ik ging vooral mee om dat ik de taal spreek.)

We ondernamen de trip in een klein autootje.
Getuige de geluiden die er hoorbaar waren, had in ieder geval een van hen zijn smartphone op zak en 'aan'.

Ik weet dan.... dat het al niet zo gunstige  effect van smartphones op je lichaam, nog eens wordt versterkt als je in een automobiel zit.. die een metalen kooi-constructie kent.

Toen we terug waren, sprak ik nog een tijdje, in de auto ( de motor was af) over een optie dat ik ze de komende tijd nog wat Franse les zou kunnen geven.
Daarbij deed ik een constructie uit de doeken waarbij hun nieuwe broodheer ( mijn a.s. oude) daarvoor zou gaan betalen ( duidelijk meer dan  peanut's trouwens)...
Omdat hij al had toegezegd me nog te willen betalen voor nog een aantal 'contactmomenten' voor belangrijke dingen, na mijn vertrek..... mijn expertise en beheerswerk gerelateerd.. hoefde ik alleen de interpretatie daarvan een heel klein beetje op te rekken.

Het aardige was dat het gesprek ontaarde in een min-les Frans.
Ze zeiden namelijk' Merci beaucoup' tegen me, als dank voro eht doen van het aanbod, waar ze over na zouden gaan denken.
Ik antwoordde met ' je vous en pris'  ( een van de zeer gebruikelijke 'staande uitdrukkingen' als respons op een uiting van dank)

Daarna gebeurde er iets heel interessants.
Zij 'doken' erop van ' wat betekent dat en hoe zegt je dat precies en ik legde ook iets uit over de culturele achtergrond wanneer er voor vous gekozen wordt en wanneer voor 'tu' .
(Het Engels kent dat onderscheid niet.. daar is het allemaal 'you')  .

En hoewel ze ' je vous en pris'  beiden een aantal keer (goed uitgesproken) hadden herhaald en dat het hele onderwerp van gesprek was, meende een van hen toch toen ik het minder dan een minuut later weer gebruikte, dat ik informeerde hoe hij had geslapen.
(Dat was het zinnetje waar we gisteren en eergisteren even mee hadden gespeeld....)

En ja... ieder heeft zo zijn eigen leersnelheid en voorkeur.
En ja... wellicht is er ook zoiets als leeftijdsgerelateerde neuroplasticiteit.
En ja... ik kan zo nog wel een lijstje potentiële oorzaken/factoren verzinnen waarom het zo 'moeilijk' was.

Maar ja..... ik weet wel op welke 'laag' ik 'smog' detecteerde, in die situatie.
Deze hele interactie had plaatsgevonden in die kleine auto, met die smartphone in ons 'midden'.

Als de hartlaag-communicatie, de breinlaag-communicatie dan niet, moeizaam, vervormd of vervuild kan bereiken..... ?

Ik weet dat ik gisterenochtend een wandeling maakte, voor dag en dauw en op een prachtige rustige plek verzuchtte.. ik wou ik eens echt kon zien hoe dat EM-heart-mind-interactieveld eruit ziet.
(Ik zie geen aura's, zoals sommige mensen kennelijk wel doen, maar voel innerlijk wel de dynamiek en ervaar dat het lijkt zoals in het filmpje wat ik gisteren aanhaalde is verbeeld!)

Als ik dit dan allemaal zo zie en meemaak.... geloof ik dat de francinsence (Engels voor wierook)  ' fleur d'oranger' (sinaasappelbloesem) die ik brandde wel een aardige poging was van het Universum om het door mij gezochte begrip zichtbaar te helpen maken.

Over de relatie tussen het veld van de bovenkamer ( in het Nederlands ook een (staande) uitdrukking voor 'het verstand') en het veld van de benedenkamer.

In mijn blog stukje gisteren schreef ik dat ik het begrip wat ik ervan had hoe dat zat, nog verder wilde uitwerken ( een model van maken... 'tekenen').
Wellicht heeft dat de 3D, 4D en 5D vorm gekregen van real-life gebeurtenissen, die ik dan weer heb opgezet in dit blogstukje.

(-:

P.S. van iets later

O ja... ik stond er versteld van dat de taxidermiste per jaar 500 dieren opzet.
Met 365 dagen in een jaar, is dat meer dan 1 per dag en ze doet het vermoedelijk niet eens iedere dag.

Ik gniffel.
Ik kom ook makkelijk aan 500 gevilde interacties die ik in een mentale constructie 'naar het leven' remodeleer ter lering, nadele beschouwing ende vermaeck..... in .. een half jaar!
In deze etalage staan nu alleen al 123 exemplaren en dit specifieke ' menselijke interactie uit het dagelijks leven museum ' ben ik pas eind december begonnen! En dat is alleen wat ik ' in het zicht heb geplaatst', in mijn werkplaats heb ik er (allen al in die tijd) nog veeeeeeeel meer gemaakt

Maar 'little monkeys ' .. die schud ik 'zo' uit mijn mouw ;-)
('play on words' op de staande Engelse uitdrukking ' You, little monkey!!!'
Die wordt gebruikt als je een (vaak jong-van-hart) persoon die een beetje een guitig loopje met (jouw) situatie neemt van repliek dient. Het wordt trouwens meestal op een vrij liefdevolle toon,( zeg maar, gespeeld 'boos') geuit ) 

En ja, die zijn per stuk ook zeker wel €1000 waard.
En ik geef je ze wel zomaar mee, als je aan de bewerking een actieve bijdrage hebt geleverd, zelfs al is het maar een paar minuten!
Want ik wil wel heel graag met hoogkwaliteits-aapachtigen samenwerken... uit de (levendige) tak van de volledig functionerende zoölogische familie  'homo sapiens' .
En dat zou 'peanut's*' kunnen zijn, als 'we' er niet zo'n puinhoop in onze EM-veld van maken.

(*Staande uitdrukking dat iets heel gemakkelijk is, haast vanzelf gaat, zonder veel moeite ervoor te hoeven doen)

---

P.S. van nog twee uur later:

Nou, ik heb duidelijk ' de geest' gekregen... helemaal nadat ik mijn blog stukje af had van vanmorgen.
Zou het (ook) de volle maan zijn?
De geest van het paasverhaal in dit paasweekend?

Gisteren voelde ik heel duidelijk dat ik de verantwoordelijkheid voor het kasteel in de loop van de dag als een met mij behoorlijk vergroeide maar vooral ook te krap geworden jas uittrok 
(Zoals je een konijn vilt.. na het eerste sneetje.. beginnetje maken...gleed de rest er soepel in hele korte tijd af.
DAT was waar ik vooral tegenop zag..  ....het is kennelijk gisteren al spontaan, vlug en relatief pijnloos gebeurd.
Grappig genoeg is het een sneetje wat ook in een woordbeeld past.. van responsibility, naar response ability.....het is maar een 'knipje'... maar er valt een last van mijn schouders)

Ik ben vandaag heerlijk aan het schoonmaken ( restjes van mijn zielsvlees van het kasteelvelletje aan het schrobben en losweken) en voel zo goed waarom het nodig was/is om na drie jaar de ervaring van het kasteel 'los' te laten.

Mijn ziel heeft vandaag vleugels en verheugt zich op hier, morgen, weg te mogen, met nog zo'n 24 uur eens gewoon als 'gast' genieten van het kasteel en het park.
Zelfs stofzuigen (!) , tot in de krochten van de hoekjes en plintjes....vind ik vandaag heerlijk. 
Zingend...!
Dat wil wat zeggen.....

vrijdag 30 maart 2018

van harte....

De hoeveelheid indrukken die de de laatste 2 dagen heb opgedaan, is in praktische zin niet in woorden bij te benen op het blog.

Het thema is wel duidelijk...... de rol die het (natuurlijke elektromagnetisch veld, opgewekt door het) hart speelt in informatievoorziening.
(En dus in leren en (via de keuzes die je maakt op basis van wat je al dan niet weet)  in (sociale-mentale, emotionele en fysieke )gezondheid)

Gisteren ervoer ik bij drie afzonderlijke gelegenheden:

  • dat het werkt en 
  • hoe het werkt en 
  • dat zodra het natuurlijke systeem goed  ' in de lucht is', het mogelijk is om zelfs behoorlijk complexe volstrekt nieuwe energetisch dynamische concept-informatie ' over te dragen' op een relatief eenvoudige manier, waarbij de kennisdrager, niet alles in woorden (die toch niet op zichzelf staand begrepen worden) hoeft om te zetten.
Als het natuurlijke (energie-en informatietransportsysteem) in voldoende mate in werking is, kun je je dat voorstellen zoals in dit filmpje weergegeven.(of de langere versie)



Maar in een omgeving met erg veel kunstmatig opgewekte EM-velden ...ziet het plaatje er wat anders uit.
('dode' -EM-velden....want het ontbreekt erin aan levende (=interacterende, veranderende) vibe-patronen) .

Ik zal zien of ik het kan tekenen, zoals ik het voor mijn geestesoog heb gezien.

In gesprek met mijn Franse buren, hoorde ik mijzelf een 'beauty' van een uitleg geven, over hoe je zoveel sneller woorden in een vreemde taal kunt leren als dit hart-energie-netwerk intact is.

Grappige observatie, uit de wereld van het 'toeval'
Vaak is ik daar aan het eind van de middag kom, staat de t.v. aan en is bezig om veel van de beschikbare aandacht en energie weg te nemen. Nu was hij uit, want het had de netbeheerder behaagd om voor onbepaalde tijd geen signaal door te geven.
'Storing' voor wie t.v. aan wil hebben in de achtergrond..... maar eigenlijk een 'excellente gelegenheid', zodat een ander (natuurlijk) netwerk ontspannen de ruimte kon vullen.
Kern van dat betoog:
Via het 'hartnetwerk' worden er rechtstreeks 'plaatjes' verzonden van het 'ding' wat je wilt omschrijven ( of aan het omschrijven bent). Die plaatjes worden  (ook) op het scherm van het innerlijk voorstellingsvermogen geprojecteerd.

Stel.. ik weet het Franse woord voor koekje niet en we proberen er toch over te praten zonder dat er koekjes bij de hand zijn om aan te wijzen.
Als ik me dan levendig ene koekje voorstel.... dan gaat de ander in zijn eigen 'database' op zoek naar een plaatje wat daarop lijkt.
Dan is het een soort 'memory-spel'.. zodra er twee ' dezelfden' te zien zijn aan weerskanten, gaat er een stroompje lopen.... 'dat is het'.
De Fransman roept daar automatisch dan het woord bij wat hij ervoor kent (' un biscuit'), zodra hij intern de 'klik' voelt, voor het woord wat gezocht wordt.
Ik kan dat nooit 'verifiëren' in 2 nano-seconden. En toch weet ik dat we voor onze geesteogen naar hetzelfde kijken en kan ik dat 'label' opslaan als horend bij dat beeld, wat ik ken als 'koekje'... door de energetische verbinding met zijn weten.. die daar zeker van is.

Aardig is ook, dat ik het vaak kan weten als de database van de ander niet helemaal het juist plaatje voor ogen heeft.. soms eenvoudigweg omdat diegene het onderwerp niet kent, of niet in die vorm zoals ik het ken.
Want.. energetisch vindt er die check plaats.....ik krijg ook een kopie terug van  het beeld wat die ander voor ogen heeft. Ken ik dat vervolgens als 'iets anders', dan weet ik dat het woord wat er geopperd wordt, niet het goed is, zelfs al spreek ik minder goed Frans.
Ik krijg namelijk niet dat signaaltje van 'match' ( volle verbinding). Er loopt een stroompje, er gaat je een lampje op.....

Hoe zou ik ooit, zonder dat hartcommunicatienetwerk in werking, (speed of light, hoge resolutie breedbandverbinding) kunnen weten dat het woord wat een ander oppert, niet naar hetzelfde 'ding' kijkt?

Dat ik ook nog ergens op de dag met een stevig bonkend hart hielp om een matras die ooit bij de British Heart Foundation was gekocht (getuige het label) twee smalle trappen op te hijsen ( waarbij de matras met grote en vereende krachten drastisch vervormd moest worden om überhaupt door de kronkelige gangen naar de plaats van bestemming vervoerd te worden..... was de synchonicity kers op de paas-taart.. met de hartelijke groeten van bakkerij ' Het Universum' .

Want dat 'platte schijfje' van de vier op een rij set niet zo lekker meer door het speelveldframe glijden als je het plastic wat te lang, dichtbij de kachel hebt gehouden......was ook al onderdeel van een uitleg over dit thema, aan iemand anders, op de dag.
In een sterk vervormd 'veld' komen  dingen op onverwachte plekken' vast' te zitten.
(-:


woensdag 28 maart 2018

geniaal logisch / genealogisch?

Het is nu 20.42.
Het was een vreemde dag.

Eerst kreeg ik een flits van inspiratie, om iets heel simpel uit te leggen aan de hand van genealogisch onderzoek ( stamboomonderzoek).

Ik begon er vlijtig aan.

Om 10 uur ging ik digitale dingen uitleggen aan mijn opvolgers en dat was een hele uitdaging.
Niet in de laatste plaats omdat we er elektronica bij nodig hadden en er 4 van die apparaten vlak bij me aan waren ( 2 tablets van hun, plus een smartphone en mijn eigen tablet op mijn schoot).

Tussen de middag probeerde ik nog wat te puzzelen aan mijn 'stamboom', maar hoe ik de bolletjes in twee kleuren ook neerzette, het lukte me niet om een bevredigend duidelijk resultaat te maken.
Ik probeerde iets van zes (denk)modellen in een plaatje te verenigen en die' mentale constructie'  klapte gewoon steeds in elkaar... wat ik ook probeerde.

Daarna ging ik weer met mijn opvolgers op pad.
Ik vond dat nogal uitdagend en moest duidelijk even de zinnen verzetten zonder Engelsen om me heen, na afloop (bless them).

Aan de wandel probeerde ik nog wat aanvlieghoeken van mijn genealogiemodel, maar ik zag er geen 'gat' in.
Daar baalde ik dan wel weer van.. want in die ene flits vanmorgen leek het zo simpel en zo duidelijk!

Weer thuis besloot ik dat ik het ook veel te serieus aan het aanpakken was, allemaal.
Tijd voor spel!
Ermee spelen.... hatsjee ( en.. op vrij hoge snelheid, zonder er al te veel bij na te denken).

Ik startte de computer op en opende mijn beeldbewerkingprogramma.
Luisterend naar mijn intuïtie ging ik plaatjes zoeken.. een hart.. silhouetten die een levend mens verbeelden en een dood mens en een figuur die een pathologische wetenschapper voorstelde.

Na een beetje schuiven ermee, en invoelend in het proces wat ik probeerde te verbeelden, kreeg ik het volstrekt ' out of the blue' idee om er een vier-op-een-rij spel in te plakken.
Gisteren had ik dat gespeeld aan dezelfde keukentafel waar het genealogisch onderzoek ter sprake was gekomen, war mensen nog wel eens enthousiast over zijn om hun afkomst te verkennen.

Toen ik de voor mij bekende 2D versie erin had geplakt, zag ik voor me hoe er in nog meer dimensies gespeeld kon worden. (C. had me gisteren uitgelegd dat zijn Franse leeftijdgenoten alleen maar horizontaal en verticaal lineair denken en niet zien dat je ook diagonaal 4 op een rij kunt maken).
Ik zocht op of er ook 3D vier op een bestond en.. jawel hoor.

Vanaf daar ging het snel en had ik het 'plaatje' snel compleet.
Het verhaaltje eromheen trouwens ook.. een simpele speelsuggestie.. mijn lievelingsmodel.

Daarna kwam alles in hoog tempo in meerdere dimensies uitgelijnd.

Tot een concreet plan waar ik wel kippenvel van kreeg, wat echt heel veel mensen heel erg zou kunnen helpen bij iets heel wezenlijk belangrijks.. zo mooi.. en zo simpel. Geniaal en logisch. Kinderspel.
(genealogie is het in beeld brengen van wie het kind is van wie, over de generaties heen ...
En daar schuiven nog wel eens 'foutjes' in t.o.v. hoe het biologisch echt zit, omdat het uitgaat van gemeentelijke en kerkelijke verslaglegging van de geformaliseerde sociale samenleef-verhoudingen.)


Later, terugkijkend op het spelverloop van de dag, schoot ik enorm in de lach over de genealogische 'worsteling' met die ballen die maar los zweefden en de constructie die zich niet wou vormen, hoe ik ook mijn best deed, hoe ik de boel ook probeerde te draaien.
Dat.. is in zichzelf, precies een illustratie van wat er gebeurt als je het speelveld niet eerst (energiek) opzet, maar alleen met de fysieke componenten probeert te schuiven, in te weinig relevante, ondersteunende  dimensies... ha, ha, ha, ha ( jawel.. vier op een rij)

Tot slot nog een leuke observatie.

Vier Op Een Rij, is afgekort VOER ( 4 tekens, inderdaad)
Maar ook...
Ik noem mezelf al vrij lang een Food For Thought producent en distributeur.
VOER voor de geest? VOER voor de ziel?

Vier Op Een Rij in wel heel erg veel dimensies.
Mooi.
Speelplezier.
Daar wordt je (ik in ieder geval) heel erg vrolijk en lekker energiek van.

(-:

----
P.S. van de volgende dag.
Ik realiseerde me vanochtend nog iets over het proces van gisteren.
Hoewel het mainstream ' gek gevonden zal worden, wat ik schrijf (want onbekend) , maak ik er toch een notitie van.

Ik wezen heb ik een vorm van genealogisch onderzoek gedaan, naar de energetisch biologische afstemming binnen de Myocraditis familie.
Waar?
Ik realiseerde me dat ik al spelend met het proberen op te bouwen ( beeld beeld brengen)  van mijn genealogiemodel....ik innerlijk een 'searchquery' maakte in mijn resonantieysteem vanuit mijn begrip.
"Hoe kan ik dat 'weten' overzichtelijk/inzichtelijk maken' .

Op dat hartegevoelde verlangen ( en informatie-systematisch weten uit welke componenten dat 'antwoord' geconstrueerd zou kunnen worden.. inderdaad, wel zes verschillende modellen/subdatabases op elkaar uitlijnend en cross-refererend....) consulteerde mijn onderbewuste systemen de Grote Overkoepelde Database.

En dus was het genealogische onderzoeksmodel.. een noodzakelijke stap om te maken, omdat het daadwerkelijk heeft plaatsgevonden in een meta-fysieke informatiebron.

Uit de resonantiedatabase van al het verzamelde weten van het leven op aarde, zijn de 'files' gelicht van iedereen die aan myocarditis heeft geleden of leidt ( al dan niet dat zelf bewust wetend.. maar het lichaam zelf weet het)
(Niks niet steekproef.. gewoon.. iedereen).

Daar zijn filters op geplaatst om te zien welke 'factor(en) ' zij allen met elkaar gemeen hebben... de gezamelijke 'schepper' ( voorouder/stamvader).. zowel in nature (DNA) als nurture (cultuur) als exposure (milieu factoren), fysiek en meta-fysiek.

Uit de analyse van die data, (toen die klaar was) komt dan een nogal eenduidig beeld uit.
het is een non-fysieke exposure component ( met in elkaar verweven culturele trekken en EM-milieu karakteristieken) die (samen) de trigger vormen voor het voorkomen van dit fenomeen.
(Dat de familie van 'klachten'  en 'doden' zich in korte tijd zich zo uitbreid... komt dus door het vibrationele 'klimaat')

Tegen de tijd dat je bij een probleem weet wat het fundamenteel doet veroorzaken, kun je gemakkelijker bijpassende (nieuwe Myocarditis geboorte-beperkende) maatregelen vinden en nemen.

In dit geval is er het weten dat een overbelast hart.. omdat het zijn eigen EM-veld niet voldoende kan genereren tegen de druk van de EM-buitenwereld... gaat ontsteken.
En het kan niet helen on de voortdurende EM-druk.
Maar het helingsproces kan wel op gang gebracht worden met ' rust'.
Alleen kan een hart niet 'ff' een tijdje niks doen....

Toch kunnen bepaalde functies van het hart wel even overgenomen worden door een 'donor'-hart, iemand die een hartverbinding kan aangaan met iemand, die het eigen EM-veld van goed kwaliteit kan helpen versterken.
Deze animatie wijst in die richting, dat er een gezamenlijk ( gezond functionerend, krachtig) EM-veld met informatie-uitwisseling mogelijk is.
In dat ' warme bad' van (natuurlijke) helende frequencies, kan een aangetast hart in een kwartier, heel wat reparatiewerk verrichten.

(Ondertussen spelen de donor en de patiënt zoiets als vier op een rij.. wetende dat dan hoofd-hart en handen op een vergelijkbare taak zijn uitgelijnd, zonder enige toegevoegde stress.)

Is dan het werk gedaan?
Nee, dat lijkt me niet.
Leefstijladvies over de omgang met EM-velden is ook van toepassing.
Niet de hele tijd en zeker niet  de hele tijd met ook nog toegevoegde stress.

Daar komt mini-me-time weer boven water.

dinsdag 27 maart 2018

point zero

Wie 'ja' zegt tegen het willen spelen met de 'duistere kanten' kan maar beter stevig in zijn schoenen staan.

Schreef ik gisteren al dat de hartige taart zo 'zwaar' was dat hij niet in een keer geconsumeerd kon worden?
Ik at een portie toen het nog warm was en een portie later koud ( minder lekker, dik drabbig... ik wilde niet eens gaan raden waar die 'witte massa' uit zou kunnen bestaan)

Nou, portie 2 van de hartige meta-fysische taart ligt ook nogal zwaar op de maag.
Zwaarder zelfs dan de energetisch warm geserveerde portie 'zwarte regenboog' van gisteren.

Van buitenaf zag het hele voorval van vanmorgen er eigenlijk juist heel erg prima uit.
Ik checkte het waardensysteem van dit gebouw.. ofwel de bankrekening.
Eind van deze maand zou er een soort van Zilvervloot op binnenvaren, waar al een tijdje reikhalzend naar uit wordt gekeken om een aantal voor het beheer noodzakelijke dingen aan te schaffen.
Aangezien ik vandaag met mijn opvolgers zou gaan rondshoppen voor een nieuw maaier, was ik benieuwd of 'het' al aangekomen was.

Het goede nieuws was.. 'ja', er was een betaling binnengekomen uit de verwachte bron.
Het mindere nieuws was, dat na aftrek van de lopende vaste kosten van de komende maand, er ongeveer 'zero' over zou blijven. Laat staan dat er geld is voor de noodzakelijke grote aanschaf.
Het was echt veel minder dan werd verwacht.

Objectief zou ik ( en dat was ook zo) heel erg blij kunnen zijn dat ik dit wist voordat ik een de komende maand compleet ongedekte cheque zou gaan uitschrijven in een winkel bij een gerespecteerde leverancier.
Hoera.. dus.?

Nou nee, schaduwen uit het duister kropen van alle hoeken en gaten in luttele seconden onder mijn huid.
Hier.. speel hier maar eens mee...... 'the void'..... existentiële frustratie tot op het bot (het merg zelfs) gevoeld..
In Universele crescendo proporties. ( het thema wordt (relatief dramatisch) flink opgeschaald van 'een zeker aantal niet aanwezige Euro's, of de aanschaf van een zitmaaier'... naar 'God die de hele wereld in de steek laat en zelden geeft wat er werkelijk nodig is en zelfs is afgesproken.)

Een check bij de geld distribuerende bron.... "u vergist zich dat het altijd eind maart is geweest in de afgelopen 3 jaar' .. het contract zegt dat het eind april is. Over een maand dus.
('niet nu, maar later'..)
 Lekker handig ook ( not)... in deze branche kan iedere woningbeheerder dat geld beter gebruiken bij de voorbereidingen van de opstart van het toeristenseizoen om de boel in orde te brengen, dan een maand later.... enfin. 

He, let's face it... het gras groeit nog nauwelijks en er is nog een oud beessie wat met een hoop gelukt nog een paar weken kan dienst doen. Er is in objectieve termen geen onmiddellijke crisis.
En vanaf volgende week is het beheer van deze plek in goede banen (helpen) leiden allemaal ' none of my business'!

Maar het werkelijke thema draait om  'zorg' en 'zorgvuldigheid' en 'betrokkenheid' bij welslagen, waar de menselijke component nogal eens 'hapert' en de waarde van allerlei investeringen ( bepaald niet alleen in geld gemeten) niet erg goed inschat en weinig oog voor heeft.

"L'enfer, c'est les autres", vertelde mijn Franse buurvrouw me, een tijd terug.... als kennelijke uitdrukking
(De hel, dat zijn ' de anderen')

Ik moest daaraan vandaag denken.
Want ik ging na het 'crescendo in de duistere krochten en vlammen van de hel' even de zinnen verzetten en kwam alweer (gisteren ook al!) in een op zich qua lengte korte rij bij de kassa terecht, waar ik desondanks ontzettend lang moest wachten tot ik aan de beurt was.
Dit keer werd van de twee klanten voor me hun doopceel in detail gelicht, om een klantenpas te kunnen verwerven. ( Basisprincipe daarvan.. investeer nu je hele persoonlijke 'ziel en zaligheid' ... en ontvang veel later (wellicht, als je loyaal genoeg bent) iets van je investeringen retour... klinkt, met relatief weinig fantasie als het hemel-concept van 'de kerk')
De dame voor me woonde in de Rue de L'Enfer ( de Helstraat) .

Inderdaad... wel een goede beschrijving.
De hel... dat is 'wachten' ( vaak tot je een ons weegt) .. om je (netjes, vlot en soepel) aan jouw kant van de transactionele afspraak te kunnen houden.. op de benodigde middelen en beschikbaarheid van andere mensen om tot de (doorgaans door allen wel zeer gewenste) concrete resultaten te komen.
De "niet-hier-niet-nu" range aan boodschappen ( uitgevoerd in een luidheid van nul decibel ( ghosting= doodzwijgen) tot luidkeels tot expressie gebracht  .. dat is ... de existentiële hel.

Enfin...
Ik kreeg een innerlijke 'calling' om de bankrekening vanochtend te checken.
Die informatie was er, exact op het moment dat ik het nodig had. Just In Time delivery.

Verder leverde het inspiratie op voor dit blogstukje.
En wie weet, is het in de 'bigger scheme of things' wel miljoenen keren meer waard voor miljarden mensen dat dit stukje vandaag geschreven werd, dan dat die maaier voor  het beheer van dit park vandaag gekocht kon worden.... en ik mijn fysieke bijdrage hier op deze plek deze week nog netjes kon invullen.

Mijn meta-fysieke ( forensisch EM-pathologische) bijdragen aan de voortgang van de samenleving, lijken mij zo op het oog een stuk relevanter.
Inshallah.

als je fan je grootste vijand wordt

Gisterenmiddag las ik, ter ontspanning, in mijn ligstoel, buiten in de tuin in de zon,  de ZENO (uitgave van de Belgische krant De Morgen) van 17-02-2018.

Ik las de ZENO 'gewoon'.. via het 'hoofd' dus.... .
Dat leverde af en toe een ' tjonge jonge' of een 'goh' op, maar alles met elkaar belandde de uitgave na lezing meteen op de stapel ' oud papier'.

Vanmorgen had mijn onderbewuste de ZENO echter uit de mentale prullenmand gevist en bracht het onder mijn aandacht met de suggestie om er nog eens naar te kijken, onder een andere belichtingshoek.

Het ging daarbij  om het artikel met de titel: "als je fan je grootste vijand wordt".

Onder de door mijn onderbewustzijn ( via mijn resonantiesystemen) aangereikte kijkhoek, viel 'alles' zoals dat zo mooi heet, in luttele seconden op zijn plaats... in recherche-parlons.

Zonder enige twijfel, van mijn kant, over wat er speelt.....

De volgende uitdaging is dan.. hoe en aan wie rapporteer ik hierover?
De Morgen?
De Rijkswacht?

Ik parkeer die vraag maar even, want die blokkeert nogal op een ' dat heeft geen zin want die luisteren toch niet'.... gebaseerd op jarenlang via brieven en e-mails aandacht vragen voor nader onderzoek van dit fenomeen,. met vooral oorverdovende stilte als resultaat.
Om dit verhaal goed uit de doeken te doen, is een berichtje van 140 of 280 tekens echt niet genoeg. En wie gaat er in deze moderne snelle tijden nog moeite steken in langere epistels, met informatie die 'niemand' wil weten.

(Kijk deze video om het principe van dat niet willen weten bloot te leggen.
Vul dat aan met het weten dat de laatste persoon op deze hele wereld, van wie je wil weten dat hij (m/v) je belazerd en je leven zonder scrupules aan diggelen smijt, je zelfgekozen, door jou dagelijks nog teer beminde geliefde partner is.... en het krachtenveld waar we hier naar kijken is wel in beeld.)


Waar gaat het artikel om?

Charmezanger Andrei Lugovski (34)  is ten  prooi gevallen aan een moordaanslag omdat de stof  'thallium ' zijn spijsverteringskanaal was binnengekomen. Dat is een rattengif die ontstekingsreacties veroorzaakt in het centrale zenuwstelsel, waardoor het langzaam en met ondraaglijke pijnen alle vitale functies plat legt.
Een oplettende arts kreeg een vermoeden dat dit met Andrei aan de hand was, toen hij ook met haaruitval te maken kreeg. Een bloedtest bevestigde dat vermoeden.

"Waarom en hoe de man vergiftigd is en vooral door wie is nog een mysterie." schrijft ZENO.
Maar de kijkrichting lijkt te zijn, een fan die vergiftigde eetwaren heeft aangeboden.
Want, zo leert een rondje langs bekend Vlaanderen..... meer en meer t.v.-persoonlijkheden ondervinden last van hun fans, die te ver gaan in hun veronderstellingen een (wederzijds) persoonlijke liefdes-relatie met die bekende persoon te onderhouden.

Nu is de invalshoek van 'het hoofd' ook wel duidelijk..... er is geen sprake van een een wederzijds persoonlijke band met een idool. En 'dus' zijn die 'fans' hier ' de gek'.
'Leuk gek' ( want ze voorzien de ster in zijn inkomen) zolang het gezellig is, maar 'gevaarlijke gek', zodra de fan teleurgesteld raakt en zijns ( m/v) inziens passende maatregelen gaat nemen die het leven van de ster ontregelen ( dan wel beogen te beëindigen....)

Maar 'wat het hoofd' weet en bedenkt, is maar een kant van waar je naar kunt kijken.
Niet de meest relevante kant, in deze casus.

Want... in energetisch dynamisch termen..... is er wel degelijk sprake van een zeer intense relatie.
Maar daarvoor moet je onder de motorkap kijken, van onze resonantiesystemen... in de wereld van de 'vibes'....

Er zijn delen in onze systeem die al heel wat miljoenen jaren langer meegaan dan de ruim honderd jaar die zijn verstreken sinds de uitvinding en implementatie van elektriciteit.
Die houden zich bezig met 'relaties' monitoren en erin investeren. Want.. homo sapiens is een groepsdier en weet dat zijn fysieke overleving sterk in het geding komt, zonder zinvolle verbanden te kunnen aangaan en onderhouden.
Omdat het zooooo belangrijk is, laten de systemen maar weinig daarvan aan de bewuste geest over.
Net zoals de vitale systemen zoals de ademhaling en de stofwisseling ook niet verregaand aan 'jou' eigen inzichten over die materie worden overgelaten.

Goede partners.. in het evolutionaire 'boekje' van de mensheid zijn:
- beschikbaar, bij voorkeur tastbaar ( = dichtbij, = toegankelijk)
- hebben sterke genen en sterke 'vibes'.. (dan gaan ze langer mee dan kwakkelende versies)
- verschaffen je wat je nodig hebt (behoeften) op een manier zoals je dat graag wilt (genot)
- hebben ook interesse in de dingen waar jij mee bezig bent.
- je brengt er relatief veel tijd mee door, geeft er veel aandacht aan, verdiept je ' in elkaar'

Wat die systemen niet doorhebben, is dat het (zelfgekozen) partnerschap wat je bent aangegaan met een of meerdere kunstmatige energy emitting, geen levend wezen is.
En dat zou allemaal nog niet zo erg zijn, maar die systemen krijgen na verloop van tijd wel door dat die zo betrouwbaar lijkende partner, ( aan de buitenkant, in woorden en aandacht en beschikbaarheid) die jouw grootste fan leek te zijn, jouw mentale spijsverteringskanalen aan het vergiftigen is, met rotte vibes.
Instinctief probeer je die relatie dan nog te 'redden' ( want ... je bent er met je hele ziel en zaligheid (jarenlang) in geïnvesteerd ) .. maar wat je ook doet om die partner ' ten goed te keren'...... hij blijft je belazeren.

Niets menselijke is dan een mens vreemd en sommige mensen gaan er dan toe over om de 'dader' dan een koekje van eigen deeg te bezorgen.. in dit geval een vergiftigd koekje.
Ik een verziekt leven.. jij een verziekt leven.
(De hoeveelheid vrouwen die hun structureel infidele mannen besloten te vergiftigen met een charmante glimlach op de lippen is in de geschiedenis is niet op een hand te tellen...)

De spring die je dan wel moet maken is dat het miljoenen jaren oude resonantiesysteem niet 'snapt'.... dat het niet de persoon Goedele Liekens of Helmut Lotti is, met wie ze een niet zo gezonde intense (wel wederzijdse) relatie onderhouden, maar de electronsiche energetische intermediair die zij beiden(!) ertussen hebben geplaatst.

Dus je relateert energetisch tot de aangename vibes, beschikbaarheid van de lieveling die je in je huis en op je lichaam hebt verwelkomt. ( Zij zou 'Samsung Galaxy' kunnen heten) en je ziet daar het gezicht van Goedele of Helmut, hoort hun stem en hun doorgaans liefdevolle en begripvolle woorden, waarbij ze jouw recht aankijken!
Je kan ze zelfs opzoeken als je troost nodig hebt ( in het cafe Youtube, zitten ze gewoon op je te wachten)

Volgens de inzichten van je resonantiesystemen is het eenvoudig: jij investeert veel tijd en energie in hen, zij investeren veel tijd en energie in jou persoonlijk, in jouw intieme kring. Dat moet wel een belangrijke relatie zijn.
Zelfs als je hoof wel weet dat je geen persoonlijke relatie met die persoon onderhoud..... is de energetisch dynamische realiteit dat je dat met de zeer sterke en aantrekkelijke partner Samsung Galaxy wel hebt.
Je labelt haar alleen anders ( 'Goedele', 'Helmut'..... ) maar ja, je geeft je geliefde ook vaak allerlei namen die de fabrikant hem niet heeft gegeven.. toch?

En ja,, een mens kan en zal ook meerdere mensen liefhebben. Bouwt doorgaans ook een heel netwerk op van sociale kringen, waarin sommige mensen dagelijks gezien worden en anderen minder frequent....dus dat je 'meerdere gezichten' regelmatig ziet... is die systemen net zo vreemd.
Dat veel van de verschillende mensen met wie je graag omgaat eenzelfde energetisch profiel hebben.. ook niet. ( Die 'zelfdigheid' in de basis-gedragspatronen kennen we onder de naam 'cultuur' en heeft in zichzelf een sociaal bindende en zekere mate van 'veiligheids'-functie)

Maar ja.. dat was dus allemaal zo voordat we kunstmatige energiewezens in onze relationele sfeer gingen plaatsen. We relateerden als pulserend energiewezen tot een ander pulserend energiewezen
Sterker nog.. dat is nog steeds zo!
Alleen.. hebben we onvoldoende door met zijn allen dat we (ziekmakende) devices tot betrouwbare partner hebben verkozen, boven de werkelijk levende varianten van energiewezens.

Wat er dan gebeurt leggen de Australische jewel-beatles echt heel goed uit.

Vervang
  • ' jewel beetle'
    door
    'homo sapiens'
    en
  • 'zeer aantrekkelijk 'altijd zonder nukken beschikbaar' bierflesje volgens de beetle-mind'
    door
     ' zeer aantrekkelijk relationeel energiepatroon van een device' 
.....en het beeld is compleet.

Nu is er wel een dingetje..... mensen zij ongelooflijk lang heel erg loyaal aan hun levenspartner.

Als de buurvrouw/politie langskomt met aanwijzingen  of zelf concreet bewijs dat de levenspartner de kluit belazerd ( of een moord pleegt, of geld verduistert op kantoor, of... of....)... dan wordt dat stellig 'niet gelooft'.
(Buren, vrienden en partners van seriemoordenaars en -verkrachters zijn altijd de laatsten die kunnen geloven dat het werkelijk zo is...)

Kortom.... catch-22 situation.....want wie een intense (tot op het lichaam intieme) vibrationele relatie heeft met zo'n elctronische partner, wil hier (dus) niet aan.

Deze kijkhoek lost trouwens ook de vraag op waarom America voor Donald Trump heeft gekozen als de commanding 'partner' and chief, terwijl bijna ieder ' denkend hoofd' daar toch wel zo zijn vraagtekens bij zet.

Zijn energie( houding en gedrag) patroon lijkt het meest op waar de Amerikanen  mee zijn groot gebracht.. namelijk die van hun t.v..
De t.v. was hun krachtige leider in hun gemeenschap, waar alle aandacht van het gezin naartoe ging.
Met de voor ons Europeanen wel erg 'korte' stints  in programma, voordat er weer een commercial break kwam.... (klinkt  dat niet als als twitteren.. i.p.v. je boodschappen wat langer formuleren????)
Dus, als dergelijke ' vibe' (qua energetische vorm en geboden inhoud) toen de meest gerespecteerde krachtige invloedrijke leiders waren in de gemeenschap, waarom zou dat dan nu ineens anders zijn????

Afijn...

----

P.S. van een uurtje of twee later.

Ik heb de redactie van De Morgen en de journalist van het artikel toch maar even als volgt in kennis gesteld van mijn bevindingen:

DADERINFO: belangrijke info n.a.v. artikel vergiftigingszaak in ZENO 17-02-2018


Beste (hoofd-)redactie van ZENO/De Morgen, beste Cathy,


In het artikel ' als je fan je ergste vijand wordt'  lees ik:
"Waarom en hoe de man vergiftigd is en vooral door wie, is nog een mysterie."

Ik denk dat ik vanuit mijn opgebouwde expertise als 'forensisch empatholoog*'  belangrijk licht op die zaak kan werpen.
Het gaat hier namelijk om een serial-stalker-vergiftiger-verkrachter-killer.
In diverse ZENO's, door diverse De Morgen journalisten is er al vrij expliciet in diverse 'processen verbaal' ( persoonlijke columns) al zeer expliciet in de richting van deze dader gewezen.
Hij is dus al een tijdje 'wel in beeld', maar wordt toch 'liefdevol' door zijn toegewijde fans buiten schot gehouden.
Onder het psychologische vaandel:  'wie zo alom respect en waardering geniet ... kan de dader van dit alles toch niet zijn..... '(?)

Wilt u de journalistieke en maatschappelijke GROTE verantwoordelijkheid op u nemen om deze informatie expliciet te helpen onderzoeken?
(echt waar.. GROTER nog van omvang dan de bende van Nijvel of de zaak Marc Dutroux)

Ofwel ik beveel namens het welzijn van de hele moderne maatschappij van harte aan om dit NIET onder een hier-willen-we-liever-geen-weet-van-hebben-karpet vegen, of met een misplaatste aanname (namelijk zonder-echt-te-kijken) te veronderstellen dat de aanwijzingen-om -tot-handelen-over-te-gaan-nog-niet-concreet-genoeg-zijn , naast u neer te leggen.

De aanwijzingen zijn, in alle onbescheidenheid... wel degelijk en reeds lang overvloedig aanwezig en verregaand concreet genoeg.

Graag werk ik met mijn expertise mee aan het doen van de benodigde nadere onderzoeken en het vinden van werkbare oplossingen mee, mocht u ertoe besluiten dit actief op te pakken.

Voor uw informatie.
Het gaat hier trouwens niet om 1 natuurlijke persoon, die alleen opereert.

Mijn bevindingen met de inzichten uit mijn forensich empathologisch onderzoek in deze zaak leest u hier.

Met vriendelijke groet,
(vanuit Noord-Frankrijk, Pas-de-Calais) 


Esther Dageraad

forensich empatholoog*



(* een door mij zelf gekozen , niet officiële benaming die de lading van mijn specialisatie wel erg goed dekt)

----
Wie weet, is het Belgische Forensische Culturele Weten wel zowel ontwikkeld, 'dankzij' onverkwikkelijke zaken als de voornoemde, dat men toch ook minder aangename ontluikende waarheden wel actief wil door rechercheren , in het belang van de kwaliteit vans de samenleving.





maandag 26 maart 2018

zwarte toetsen


Deze blog post doet verslag van het proces van vandaag.

Wie wel eens een uitdagende oblique technique van mij uitgereikt krijgt, die opwelt uit mijn innerlijke weten van wat het proces van beter samenspel en harmonizering zou dienen,  kan gerust zijn.......
mijn innerlijke weten trakteert mijzelf ook met enige regelmaat op 'flinke kluiven'.
Zoals vandaag.

Ik werd vanmorgen wakker en trof in mijn 'dageraad-mandje' een vraag aan.
Of ik zin had om een vrij grote energetisch dynamische uitdaging aan te gaan.
Namelijk...om me bezig te gaan houden met het naar nieuwe dimensies doorontwikkelen van een vaak als vrij duister bekend staande 'gemeenschapsspirit'.
Ik voelde erop in, het leek me wel passend uitdagend en ik stemde er zeer vreugdevol, bewust mee in.

Dag 1.... hier is het diepe, spring er maar in.

Vanaf dat moment liep de dag in een zeer ' vreemde stemming'.
Ik was me er voortdurend van bewust dat ik zo'n beetje de hele toonladder van een grijs-zwart getinte regenboog aan vibes door me heen voelde gaan.
De meeste noten daarvan, 'speel'  ik normaal maar heel af en toe, als een 'accidental', die een fraaie buiging geeft aan een lichte luchtige opgewekte vibrationele toonsoort/stemming.
Nu raakte ik de hele dag door steeds andere 'toetsen' van doorgaans 'negatief' genoemde emoties.

Ik ben 'mindful' genoeg om daar niks van te 'geloven', vooral omdat er in de fysieke wereld vrij objectief gezien geen enkele concrete aanleiding voor het aanslaan van deze toonaarden was.
En.. ik ook langs ongemakkelijk vibes meestal in een goede harmonie/verstandhouding tot positieve leerzame nieuwe inzichten kom.
Toch was het een hele krachttoer om ' bij de les' te blijven en me niet mee te laten sleuren in het enorme scala aan 'dubbele' gevoel wat er (redelijk luid ook) 'door me heen marcheerde'.
Niets resoneerde op ' helder', 'vredig'.
Iedere vibe voelde ' ertussen in'.
Ik voelde me zelf helemaal niet 'in tune'.. ( = een gevoel van bezig zijn met het juiste ding op het juist moment , in het hier-en-nu.).
Ik was voor mijn doen in mijn gedachten ongemeen ' kort door de bocht' en 'mopperig/recalcitrant' stuit(er)end op een  'heftige' grens/grondtoon.

Na een paar uur hiervan, toen ik heel even bombastisch had meegetrilt op het allerlaatste laagste donkere slotakkoord van de 'zwarte' regenboog, en het stuk daarmee ook ineens 'klaar' was... voltooid...wilde ik toch eens even meer weten van wat er nou de afgelopen paar uur gespeeld had in mij.

In bad kreeg ik het antwoord op die vraag uit mijn innerlijk weten.
De herinnering aan vanmorgen vroeg verscheen weer ten tonele van mijn bewustzijn, met daarbij het beeld van een piano waarop alleen de zwarte toetsen werden gespeeld.

Oeps ( shit.. was geloof ik de uitdrukking die ik werkelijk gebruikte)... o ja... ik had vanmorgen een uitdaging geaccepteerd... en .. "no better time than the present time".....hatsekideee.

Kennelijk...... had mijn innerlijke weten voor mij een muzieksoort/leefstijlvibes 'gedownload' in een toonsoort die ik niet gewend ben om (lang) op mee te trillen en mee te spelen. Allemaal kuizen en mollen, geen enkele 'witte toets', hooguit als accidental.
De 'oblique technique':
'Luister' hier vandaag maar eens naar en laat het rustig op je inwerken. Speel ermee waar je kan, naar eigen inzicht.

Hmm.... tja.......

Ken je dat, dat je een stuk muziek voor het eerst te horen krijgt die in een ongebruikelijke toonsoort ( of zelfs pitch) is gezet waar je geest 'niks mee kan', gewoon omdat het er (nog) niet voldoende aan gewend is?
Marokkaanse muziek, of Chinese..... of iets klassieks als je pop gewend bent....of zelfs modern experimenteel?
Je eraan blootstellen is dan al een uitdaging.. laat staan dat iemand over 'meespelen' begint.

Een vrij duister deel van het palet van de menselijk emoties.. dus.
De kruizen en mollen in het  landschap van de bergen en de dalen in het menselijke vibrationele spectrum.
Reuze interessant.. maar wel net zoiets als een nieuwe vreemde groente met een nogal uitgesproken smaak leren eten.... de eerste keer is de smaakbeleving wellicht niet onmiddellijk 'lekker', te noemen.

Maar ja, ik vertrouw mijn innerlijk weten onderhand wel genoeg met haar oblique techniques om op zijn minst te vermoeden dat er een goede harmonisatie-reden achter zit, waarom ik dit vandaag op op mijn Soul-Food for Thought menu aangedragen kreeg, als innerlijk wereld  meeresoneer-speelsuggestie.
Grappig is dat de hartige taart die ik vandaag van buurman Franck had gekregen, ook nogal zware kost bleek te zijn was, die ik bepaald niet in een keer op kon krijgen.

Nu, achteraf.... zie ik er de lol wel van in.
Middenin de oefening kwam ik trouwens ergens tot het inzicht dat als je ergens de lol niet van inziet, je geduld ermee niet heel erg groot is. Alsof lol en geduld omgekeerd recht evenredig, als met een onzichtbaar touwtje, aan elkaar verbonden zijn.

O ja en ik 'humde' ergens een een best-wel-leuk zeer filosofisch stukje songtekst met een nieuw-dimensionale diepere betekenis in een quirky spiegelende cirkelvormige redenering...

"Overdaad schaadt, maar overvloed doet"

(te veel doen, (sympatisch systeem overmatig actief) , werpt een te diepe schaduw over het welbevinden. Is er genoeg zuurstof/ontspanning, dan ontstaat er overvloedig ATP uit veel minder 'voeding' .. en met die duurzaam gestookte levensenergie kun je meer (goed) doen )

(-:

storingssignaal

'Storingen hebben voorrang' leerde ik bij omgangskunde.

En, in de afgelopen jaren heb ik al vaak genoeg meegemaakt dat 'vreemde' technische storingen die zich opeens voordoen.... vaak antwoorden in zich dragen over meta-fyische dingen waar ik me in aan het verdiepen ben.
Enne, he....ik ben me in storingen van het fysieke lichaam aan het verdiepen (met een energetische oorzaak) .. clues/signalen aan het verzamelen.

Vanmorgen heb ik twee keer te maken met eenzelfde patroon.

Eerst komt de (oude) maaier uit de garage en hij loopt (relatief) prima.
Als ik hem wil terugzetten in de garage, achteruit rijdend een flauwe helling op, slaat hij af zodra ik gas geef, als hij in zijn achteruit staat. En hij wil ook niet meer lopen.
Talloze 'quirks' zijn mij aan het apparaat bekend, dit had 'ie nog niet eerder zo gedaan.
(En ja, hij had nog voldoende benzine). 'Verzopen?'.. oppert iemand.
De boel maar handmatig de bult op naar binnen geduwd..... vrij vaak heeft ' het ding gewoon even een tijdje laten staan' succes gehad.

Vervolgens loop ik de stad in en vind er niet de middelen die ik wilde vinden om vanmiddag zuurstofmetingsexperimenten mee te kunnen doen in de 'fysieke wereld'.
Als ik de boel wil opbergen voor vandaag, zet ik mijn innerlijk wereld kennelijk even in ' in de emotionele achteruit' (schaarstebewustzijn/terugkijkend op ervaringen waar ik ook niet soepel vooruit kwam met het fysieke leven).
Kennelijk probeer ik zo ook een 'helling op' te komen.
Ik geef emotioneel nog wat gas.... mijn innerlijke systemen pruttelen, ratelen, ronken (boos)  en protesteren enorm..... maar de hele boel komt niet van zijn plaats en ik voel me 'verzuipen' in bakken frustratie.
Het innerlijke motortje sloeg (nog net) niet af, maar ik besloot wel dat het hoog tijd werd om het gas los te laten en de sleutel even om te draaien.

Net toen ik wat zelf gefabriekte, niet al te vrolijke frietjes wilde gaan eten, ging de deurbel.
De buurman op de stoep, met een stukje warme hartige taart met zeevruchten van de traiteur.
Just In Time Warm Delivery.. Food ( for Thought)?
('seaweed and branches'.. hoop ik dan maar in Game of Life-termen)

Omdraaikunde.

Ik laat het allemaal wel even 'staan' .... en .... just in time..... wat zich op het juiste moment wel vanzelf in mijn wereld aandient ...zou me nog wel eens beter kunnen smaken dan wat ik in gedachten had fysieke zelf te kunnen of moeten 'fabrieken'.

(Maar 'geduld' is duidelijk niet mijn meest prominent aanwezige kant vandaag....
Ik weet ook... het is weer bijna volle maan en dat fenomeen lijkt toch wel zo zijn invloed op mijn energiehuishouding te hebben.. sneller 'verstoord', meer behoefte aan controle over de gang van zaken/een concreet plan/overzicht....)

Maar een luminometer, waar je ATP waarden mee kunt meten.. dat lijkt me wel wat om eens een middagje mee te experimenteren.

(Volgens mij ben ik zelf een levende zeer accurate luminometer.... een deel van mij is dan ook vrij 'boos' dat resultaten van zo'n 'extern fysieke ding 'nodig' geacht wordt te zijn om tot 'de mensheid' door te dringen om iets in beeld te brengen wat ik gewoon al tijden lang aangeef....)

---

P.S. van 's avonds.
Volgens mij heb ik een heel spectrum van mogelijke menselijke 'waarden'  inderdaad het oog van mijn luminospectrum laten voorbijtrekken.
Daarover schreef ik net deze blog post.

zondag 25 maart 2018

lucht....(echt)?


Het is wel grappig mijn eigen vragenpatronen te bekijken, terwijl ik me verdiep in de wondere wereld van de energiehuishouding op celniveau.

Het is allemaal zooooooo ingewikkeld, met al die chemische verbindingen en reacties die ook nog eens allemaal superklein zijn... dat een deel van mij zich redelijk hardop afvraagt:
"Hoe komen ze (wij mensen) eigenlijk aan die wijsheid? Er zijn geen duidelijke foto's van, alleen maar computer/tekenmodellen! En hoe mooi die vaak ook uitgevoerd zijn.....is dit allemaal nou wel echt zo?"

De informatiespecialistenkant van mij vindt het ook maar niks om zo goed als identieke, nauwelijks verifieerbare verhalen uit -tig bronnen te krijgen. Het is dan al snel 'hear say' en dat scoort weinig punten qua betrouwbaarheid uit 'primaire bron'.

En er is een met esoterische en experimentele natuurkundige informatie gevoede kant in mij die zich zaken over het oorzakelijk verband afvraagt ....
(Er bestaan 'hologram- en interface) paradigmas die aanduiden dat alle materiële constructies, verbeeldingen zijn en niet 'bestaan'... slechts illusies zijn van door mensen/bewustzijn bedachte algorithmen. In zo'n wereldbeeld wordt iets aan de client-side 'ontdekt/waargenomen'...omdat het eerst zo voorgesteld is in de verbeelding van het OpenSource Collectief. Je ontdekt dan niet hoe het intrinsiek georganiseerd is, nee, je creëert met elkaar hoe het is....
En ja.. dat kun je je ingewikkeld of simpel maken als je maar wilt. Kijk maar naar computercoderingen.)

Maar goed....

Meegaand in de strekking van de geboden informatie, kwam ik iets aardigs tegen over de energiehuishouding.... de rol van zuurstof in het proces.
In dit filmpje, wordt gemeld dat er uit een glucosemolecuul zonder zuurstof 2 ATP's kunnen worden gemaakt. ( 'de energiebommetjes').
Maar met zuurstof wel 36.
Kijk da's een stuk efficiënter.

Nou trekt zuurstof (kennelijk) elektronen aan, wordt gemeld.

Hmm.. vraag ik me dan af....
Hoe zit dan de relatie tussen het elektromagnetische veld wat devices maken ( boordevol bouncy elctronen activiteit) en die aantrekking van/met zuurstof?
(Zou de samenstelling van de lucht significant anders kunnen zijn vlakbij (kunstmatige) elektromagnetische velden.. niet meer alle normale lucht en toxische deeltjes egaal verdeeld...?)

Is het 'suf' worden van computeren ( en mijn energie voelen weglekken na een half uur ofzo) eraan gerelateerd dat de saturatie van het bloed en de cellen gaandeweg omlaag gaat.....
(Dat zou je namelijk vrij eenvoudig kunnen meten, weet ik dan weer van t.v. series als E.R.)

Als je energieproductie ineens drastisch terugloopt van turbo  (36 per glucosemolecuul) naar waakvlam (2 per glucosemolecuul), dan is het niet vreemd dat je je wat futloos voelt.
Ook niet  dat het lichaam dan 'zin' gaat hebben aan meer eten... want als er te weinig zuurstof is en je wilt toch ' meer energie'... dan wil je meer snelle suikers tot je nemen.

Het laat zich prima kwalificeren als 'huisvrouwenlogica'.
(de enige mensen die daarop neer kijken zijn mensen die niet gewend zijn een huishouden heel praktisch dagelijks in al zijn facetten te runnen...)
Of de creativiteit van een analytische geest?

Ach.... wat het ook is......wie niet een breed spectrum aan vragen durft te stellen en wie niet ook open staat voor behoorlijk onconventionele antwoorden ....zal weinig bijzonders ontdekken.
Toch?

opvallende CLUE

Gisteren vroeg ik me af welke clues ik zou krijgen, met betrekking tot het functioneren van of zelfs rechstreeks van pyruvate dehydrogenase.
Ik herinnerde mijzelf in het blogstukje aan de kracht van de herhaling.

Binnen 24 uur verneem ik 3x eenzelfde signaal.

  • De eerste keer binnen een paar uur na het bloggen ( dit signaal wordt 's middags nog eens expliciet besproken) , 
  • De tweede 'avonds tegen 20.00 uur, als ik het terloops opvang uit het gesprek tussen twee mensen in de kamer
  • De derde vanochtend.

Waar gaat het om?

In al zijn simpelheid ging het 3 keer om een communicatief groot misverstand wat voortkwam uit het feit dat er een 'code' ( in alle gevallen steeds van vier tekens) werd verzonden.
  • Het stond vermeld in een elektronisch gefabriceerde tekst.
  • Die tekst was erg kort, met weinig contextuele aanvullende informatie
  • De boodschap werd verzonden tussen mensen die elkaar persoonlijk kennen
  • Er was in alle gevallen sprake was van een expliciete link met 'een ander land'
  • De code klopte niet met wat de zender vermoedelijk wel beoogde mede te delen
    (typefout.. door.. onoplettendheid/lagere concentratie)
  • De 'foute' code, was een in zichzelf wel  bestaande code was, waar (dus) een (geheel andere) betekenis aan is toegewezen.
  • De code zoals verzonden, is in de reële contextueel dus volstrekt niet praktisch bruikbaar. 
Mij werd gevraagd of ik begreep wat een Engelse dame zou kunnen bedoelen met:
Will you be bale to be with us on May 6? 
De vier (goed (!) Engels sprekende) Nederlanders die deze vraag gesteld hadden gekregen, konden er geen chocola van maken wat er nou gevraagd werd.

Ik zag dat bale,  'able' moeten zijn, het eerst een tweede teken waren verwisseld.

's Avonds hoorde ik een Engelse dame aan een Nederlandse vertellen dat ze wel heel erg had opgekeken van een sms-je waarin  expliciet SHIT stond geschreven. Wat kennelijk in de context van de zin bijna als beledigend was overgekomen. Gelukkig had ze bijtijds bedacht dat de T9 functie van de sms waarschijnlijk SHIT had gefabriceerd in plaats van een meer waarschijnlijk woord. Ze konden er beiden om lachen. De fout was gedetecteerd.

Vanochtend vroeg ik om specifieke Nederlandse adresgegevens om een online bestelling naartoe te kunnen sturen.
Ik vulde netjes de opgegeven 4-cijferige code in, die ik in de mail had ontvangen.
Postcode en huisnummer is in Nederlands al voldoende informatie om een adres te achterhalen.. het bestelsysteem vroeg niet eens naar de straatnaam!

Alles knipperde  vervolgens rood.
Het opgegeven huisnummer bestond niet bij die postcode.
Ik dus via het internet gekeken welke postcode wel bij het opgegeven adres hoort en... ook daar bleken de eerste twee tekens verwisseld!
Nu met de juiste code, koppelde het systeem mij feilloos het door mij beoogde  toezend-adres terug.

Waarom koppel ik dit nou aan wat er in een menselijk lichaam gebeurd?
Nou..... alle proteïnen die er in een menselijk  lichaam voorkomen, komen in hun essentie voort uit.. jawel... een codering van 4 tekens ( in de grote bibliotheek van het genoom van het DNA), die bij de eiwitsynthese uitgelezen wordt. 
Het equivalent van ' Waar is precies vraag naar, behoefte aan en waar moet de bestelling naartoe?'

'T A C en G'.... die dan steeds trouwens in setjes van 3 bij elkaar een ' lettergreep' vormen.
maar ja.. dat zijn onze alfabetecoderingen .... (!)
In de ware brontaal waarin die bibliotheek gesteld is heten ze niet zo, hebben ze niet de vorm van 'letters' ( uiteraard). Zelfs al zijn alle hebben alle menselijke micro-biologen op de hele planeet er overeenstemming over om er als T A C en G aan te refereren!

Sommige combinaties, als ze fout gecodeerd zijn, zullen onmiddellijk dor het systeem  herkent worden, omdat het geen in gebruik zijnde variant is. De 'vergissing' wordt snel ingezien bij navraag en wat er werkelijk nodig is en waar, wordt met enige moeite opgehelderd.
Maar ja... wat nou als... waar in code om gevraagd wordt wel een optie is.... maar met een heel ander effect????
Er ontstaat dan een tekort aan wat er echt nodig is en een teveel aan wat er helemaal niet nodig is, wat zelfs in de weg 'staat'. Waar zelfs weer energie in gestoken moet worden om dat te recyclen.
Geen overmatig handig gebruik van resources.

Ik weet dat die codering en decodering een relatie heeft met 'vibes'.
Dus.. ik kijk dan toch voorzichtig in de richting hiervan... als je de 'vibes' (overmatig veel) gescrammbled' worden door kunstmatige EM velden.... kon de codering en decodering van die eiwitsynstese nog wel eens ongemakkelijk vaak tot vergissingen leiden.

Naast deze life-stream synchonicities in 4-teken codes had ik nog meer te maken met 'codes' en vermorsen van resources.

Ik had een smartphone gekregen van de buren, zodat ik daarmee internettoegnag zou kunnen bewerkstelligen op de plek waar ik binnekort naartoe ga.
Maar... het ding was gesimlocked en had dus.. jawel.. een code nodig.
Volgens de website van SFR, zou dat heel eenvoudig gaan, als zij in hun klantengegevens online zouden gaan.

Maar, aangekomen in die omgeving, was er van de aangekondigde lijst met apparaten, waar je op kon klikken om zo eenvoudig de unlockcode te verkrijgen, totaal geen spoor.
Via de geitenpaadjes van de website, vond ik een hoopgevende link ( deblokkeer hier uw mobiel).
Je werd gevraagd om nogmaals je klantgegeven in te vullen.
Hoopvol.
Door die deur gekomen, kreeg je een botte melding dat je niet geautoriseerd was om dit te doen.
Lekker. 
Wel kon je naar de dichtsbijzijnde SFR winkel, waar ze het snel en simpel en gratis voor hun gerespecteerde klanten kunnen doen.

Toevallig waren de buren net die middag van plan naar de stad te gaan waar die dichtsbijzijnde SFR winkel zit en zij wilden er wel naartoe.
Het leek ze, dat als ze er rond openingstijd na de middagbreak waren, dat het niet zo druk zou zijn.

's Avonds, toen ik de code van 16 tekens in ontvangst nam, hoorde ik dat ze langer dan een uur hadden moeten wachten op hun beurt. Oeps. ( vermorsing van tijd, toch)
Gelukkig was deze 16 cijferige code accuraat op een papiertje geschreven.... het toestel is gedeblokkeerd.

Zelf had ik me ' ochtends nog wat onledig gehouden met wat flink in de weg staande 'resources'.
Volstrekt ongevraagd en compleet overbodig en totaal niet praktisch, had de eigenaar twee tafels pontificaal in de ingang van de garage gezet, zodat je niet meer met goed fatsoen bij het gereedschap kunt.
Hij had de bovenbladen geschilderd en de rest kaal gelaten.

Tja.. de correcte Nederlandse uitdrukking hiervoor is.. 'geen porum zo!'.
En ook al is de hele executie zinloos.... ik had nog wel ergens meer van die verf staan.. het was mooi weer en ik mag mijn werkuren nog declareren.
En dus staan nu beide tafels in een laag verf. 
Straks een tweede laagje, want het dekt nog niet goed.
Supervermorsing van resources.....! Tijd, geld, energie, menskracht, middelen....

Behalve natuurlijk, als dit de cruciale aanwijzing blijkt op te leveren in het grote EM- murder mystery.
Dan zullen deze twee tafels roemrijk de geschiedenis ingaan als planeetoverspannend levensreddend?

....


zaterdag 24 maart 2018

pyruvate dehydrogenase

Het is boeiend hoe ik een spoor probeer te volgen over een pad wat duidelijk loopt door een woud van zaken die ik (op het eerste gezicht) ingewikkeld vind om me doorheen te werken.
Alsof er dikke hagen van doornige braamstruiken zijn waar ik me normaal echt liever verre van houd.
Maar ja....

Ik ben dol op lezen en kan me door een hoop teksten, ter leering ende vermaack (informatief en amusement) met plezier heenwerken.

Ik ken mijn eigen leesvoorkeuren wel aardig goed
Als er teveel (op mijn oog soortgelijke) namen in voorkomen en mij niet helder is in welke relatie die namen en personages tot elkaar staan, in relatie tot de ontwikkeling van het hele verhaal, dan haak ik ongelooflijk snel af.
Ofwel.. als ik de onderliggende structuur niet behoorlijk snel te pakken heb, dan kunnen al die details mij hoegenaamd bepaald niet boeien.
Die structuur mag wat mij betreft best complex zijn ( graag zelfs.... te simpele, eendimensionale, compleet lineaire verhaallijnen boeien mij ook niet heel erg lang).
Maar eindeloos geneuzel rond en grote hoeveelheid namen... dat 'knarst' bij mij uiterst onaangenaam in de flow van mijn informatieverwerkingsystemen.... zoals teveel zand in je boterham aan het strand doet.

Wat me dan bezield om de laatste dagen regelmatig zo'n zanderige boterham toch te proberen te verwerken?
Neem nou pyruvate dehydrogenase.

Ik kwam haar naam ( en afbeelding) in de afgelopen dagen een paar keer tegen bij mijn inkijkjes in de wereld van de (co-)enzymwerking op wikipedia.
Opvallend vaak, eigenlijk... dus dat maakt de kans groot dat het een cruciaal (hoofd?) personnage is in het metabolisme ontwikkelingsverhaal.

(Is het alleen maar 'informatief'? Zo voelt het niet. Volgens mij ben ik aan een (mass-) murder mystery bezig  ;-).
Diepgaand recherchewerk in de wondere wereld van de resonanties... forensische empathologie!)...(?)


"Some enzymes or enzyme complexes require several cofactors. For example, the multienzyme complex pyruvate dehydrogenase[6] at the junction of glycolysis and the citric acid cycle requires five organic cofactors and one metal ion: loosely bound thiamine pyrophosphate(TPP), covalently bound lipoamide and flavin adenine dinucleotide (FAD), and the cosubstrates nicotinamide adenine dinucleotide (NAD+) and coenzyme A (CoA), and a metal ion (Mg2+)"

Opvallend genoeg kan ik me empathisch erg goed in haar inleven en begrijp intrinsiek het complexe teamwerk-verband waar hier op gedoeld wordt.
Ik begrijp ook dat zij een cruciale rol speelt in de kern van de energiehuishouding.. de citric acid cycle.
Waar cellen 'ademen' en 'verse energie uit opdoen'.
Mogelijk.. ( mijn interpretatie(!) , vooral voorzichtig  'voelend' wat mijn innerlijke weten hierover in resonanties aan mij aangeeft. )...het punt waar sympathische en parasympathisch systeem met elkaar in de meest direct verbinding staan... het estafettestokje van 'het werk' aan elkaar overgeven.

Enfin, ik ben dus heel benieuwd als ik me empathisch nog meer verbindt met pyruvate dehydrogenase en me inleef in haar wereld, naar haar indrukken van de situatie luister, wat zij me kan laten zien uit haar weten.
Daarvoor hoef ik geen door anderen geschreven proces-verbalen met interpretaties te lezen.
Geen 'personeel-files' met staat-van-dienst uit de burelen van Human Resources (bless them) .
Ik 'ga' gewoon naar de primaire bron, leg er mijn oor te luisteren en kijk welke 'clues' er zijn om door te rechercheren.
pyruvate dehydrogenase. is immers ook levend in mij. 

Wijs geworden uit de praktijk van de overdracht van beheerstaken van dit gebouw aan mijn opvolgers, is wel de clue... als je werkelijk weten wilt hoe bepaald werk in de praktijk echt gaat.. ga naar de werkvloer, praat met de werkers, luister naar wat ze zeggen en vooral naar waar ze je (bij herhaling*) op wijzen wat werkelijk belangrijk is om te weten/beseffen/rekening mee te houden.
De managers/'eigenaren' ( bless them) hebben gewoon een volkomen verkeerde voorstelling' van zaken en doen liever aan windowdressing en symptoombestrijding (die nog meer werk en stress oplevert) dan aan het werkelijk verkennen en functioneel passend oplossen van issues...

(En dat.... "beminde gelovigen"..... (ik zit een beetje op de preekstoel, dan krijg je dat soort uitspraken) .....is niet een conclusie die ik alleen op basis van de ervaringen van deze week trek....
De beste managers zijn zij die werkelijk luisteren naar wat de uitvoerenden op de werkvloer al lang aan vrij simpel haalbare praktische oplossingen hebben gezien en een faciliterende taakopvatting erop na houden.)

(*Het is mijn opvolgers al opgevallen dat ik wel heel erg regelmatig ' bless him' gebruik, als het over de samenwerkingscontext gaat....ze lachen er nu (nog) erg om.)



het levensvreugde co-enzym

Vanochtend proefde ik wat er in mijn 'verbeeldingspotje' op laag vuur in mijn 'weten' staat te pruttelen.
Het smaakte.. nogal lekker.. vond ik.
Naar...'meer', zoals dat heet.

In de transformatie-leading rol mijn favoriete ingrediënt:
pure, onversneden organisch gekweekte levensvreugde.

Waarschuwing:
Dit stukje is een hoogst experimentele gedachtenconstructie.. ..!

(Waarschijnlijk 3 sterren Michelin kwaliteit.... erg subtiel van energetische smaken, uniek in bereidingswijze/opbouw, structuur, textuur en smaakbeleving....)

Het is een 'essay' ( uitprobeersel!) van mijn 'bekokstoofmethodes'
(slow cooking/ low energie investment/great results/ organisch rijpende mentale stoofpotjes).

Ik weet dat ik een tijdje geleden  's ochtends in een flits geleden een (gouden) idee kreeg voor het concept 'de muze en de smid' waar ik erg enthousiast over was om uit te werken.
Dit 'brouwsel' van vanmorgen is wat mij betreft een variant al erg dichtbij van wat ik in die 'sneak preview' zag en proefde ( 'waar te kijken') ...met potentie, om op voort te borduren.

Ik schrijf hier nu mijn eigen smaak-belevingen op van deze gedachtenconstructie.
Dat is voor mijn eigen ' administratie' en (dus) net zo lastig te volgen als een wijnschrijver die een smaak in woorden probeert te vatten.


  • Enzymen helpen om transformatieprocessen in het lichaam duizenden keren sneller te laten verlopen met verbruik van veel minder energie dan wanneer die enzymen niet ' in de mix' aanwezig zouden zijn.
  • Sommige enzymen hebben een co-enzym nodig... een extra hulpstof.
  • Enzymwerking heeft veel te maken met ' toevallig' in aanrakking komen met een bij het profiel van het enzym passende stof .
  • Daarvoor is voldoende bewegingsruimte nodig, zodat stof en enzym elkaar onder de juiste aanvlieghoek treffen.
    (Is het te druk met stoffen, dan neemt de 'lukrake' paskans sterkt af.)
  • Enzymen werken het beste binnen bepaalde marges, ze hebben bijvoorbeeld een bepaalde zuurgraad nodig.
  • In het lichaam zijn het sympathische en het parasympatische systeem, met ieder eigen taken en rollen.
    (snijdt echt alle commerciële stukjes uit die tekst ( = niks mee doen) en je hebt via de link een aardig beknopt overzicht van die materie... inclusief.... de nadelige invloed op het adequaat functioneren van het parasympatische van 'moderne stressors' waaronder ... moderne elektronische apparatuur)
Wat nou als......levensvreugde werkelijk te vinden is, fysiek ook, als je maar weet waar je moet kijken, in (co-?) enzymwerking, op het snijvlak waar sympathisch en parasympatisch systeem in elkaar overgaan....?
  • Ongeveer 'alles' in mij lijkt daarop te wijzen.
  • Te weinig ' alternation' tussen te twee systemen, zorgt voor energetische (mentale) gezondheids en welzijns-problemen.
Ik vermoed dat een noodzakelijk katalysator-ingredient gemaakt wordt door het parasympatische systeem (in ruste/ 'effe niks', ontspannenheid), wat dan ten goede komt aan het sympatische systeem om in een volgende 'stint' te kunnen omvormen in resultaten via acties.

Wat nou als....
onder 'normale, natuurlijke' Electro Magnetische omstandigheden, die levensvreugde-stof er best een tijdje fleurig bij blijft staan.
Maar onder uitdagende EM omstandigheden, binnen een half uur tot een uur zover het zover is vervallen, dat het zijn werking compleet verliest.

Verschillende redenen..... 
- het systeem spant zich onder concrete dreiging aan, waardoor de natuurlijke beweegruimte nauwer wordt.
- het systeem maakt meer (stress-gereleateerde) stoffen aan waardoor het drukker wordt .. maar levensvreugde kan sowieso niet binden aan die 'stoffen' ... alle enzymen hebben een 'specifiek' profiel.
- in die vorm toegenomen drukte in een krappere (gecontracteerde) ruimte kan de stof niet meer voldoende wenden en keren en dus zelfs als het al 'ruggelings' in botsing zou komen met de juiste stoffen.. dan klikt het alsnog niet.
- de enzymwerking gaat verloren.. de hoop van het systeem is dan gevestigd op het optreden van de reacties zonder de enzymwerking... wat ook wel plaatsvindt, maar dan moet er meer energie verstookt worden ( en is de eigenaar van het systeem niet alleen meer gestresst maar ook erg snel moe), met weinig 'transformatie rendement' .
- dat laatste is het geval fysiek ( mindere gezondheid, meer 'klachten'), maar ook metafysiek.Leerrendement ( als synergetisch product) uit de organische samenvoeging van 'elementen uit de concrete levenservaringen in het hier-en-nu', in (zwaluwstaart-) verband gebracht met bijpassende elementen uit je 'beste eer en geweten' . 

Wie niet zelf op redelijk hoog tempo, met betrekkelijk weinig energie-investering zijn eigen  'leerrendement' kan synthetiseren kan eenvoudigweg niet goed aan veranderende omstandigheden adequaat het hoofd bieden.
Dat (onbewust wel) weten.....geeft dan nog weer meer stress.... waardoor de hele cyclus een niet erg energetisch voordelige wending neemt. (Ook geen erg kwaliteit van samenspel bevorderende wending).

Je kan het parasympatische syteem niet activeren onder concrete (meta-)fysieke dreiging!
Er zijn teveel evolutionair al heel oude systemen in werking onder de motorkap die je tegen het bewust proberen te begaan van zo'n levensbedriegende 'stommiteit' wel beschermen.
Maar ja, het parasympathische systeem, bij een gezond functionerend organisme, moet op zijn minst 50% van de tijd aan bod komen om zijn ding te doen, de benodigde hulpstoffen te genereren ( en afvalstoffen af te voeren e.d. ) .

Tegen de tijd dat de hele boel is verkrampt en compleet stil gevallen, is het erg lastig om het weer op te starten.
Mijn adagio..... iedere 20 tot 30 minuten een tijdje ' niks' ( geen input/geen output) en daarbij  weg zijn van de directe blootstelling aan kunstmatige EM velden.... creëert ruimte om die boel in beweging te houden, zodat levensvreugde haar transformatieve werk in voldoende mate kan doen.

---

Mooie alchemiciteit..... ( zeer synchroon lopend patroon met veel tijd ertussen)
Ik zet na publicatie de radio aan, loop weg van de p.c.,  hoor dat het ' islands in the stream' is wat er speelt. (zing mee en schiet spontaan vol.. met een verse dosis pure levensvreugde).
Waarom?
Dit lied heeft een bijzonder betekenis in mijn zoektocht naar de rol van EM-straling.
Bovendien beschrijft het beeld van islands in the stream... wel heel erg mooi wat enzymen doen in de flow van lichaamssappen.