maandag 19 maart 2018

fascinerend

Woord vooraf.
De werkelijke waarde van deze blogpost wordt alleen duidelijk door:


  • hem helemaal te lezen
    en 
  • er zelf mee te spelen... de gedachtenconstructie die erin wordt geschetst, zelf met eigen voor handen zijnde ervaringen en waarnemingen met aandacht en deskundigheid op te bouwen en nader te beschouwen.

Vandaag wandelde ik wat verder het pad in wat forensisch patholoog Frank van de Goot probeert te hakken door de jungle van het collectieve bewustzijn.
(Hij beschrijft de denk-en kijkrichting van dat pad, op basis van zijn waarnemingen, hier op internet)

Ik vond het fascinerend dat iemand die zich met name richt op de fysieke kanten van het vinden van doodsoorzaken, actief hier een doorkijkje biedt naar de sociale context.
  • De ouder dame die niet bijtijds naar de w.c. geholpen wordt, haar been breekt en dan in het ziekenhuis aan longontsteking overlijdt.
  • De jongere die tegen een boom knalt, waarbij de aanname van de oorzaak is ' natuurlijke jeugdige onoplettend en onervarenheid' , terwijl in werkelijkheid de spanning een aangeboren hartprobleem activeert... waar een paar jaar later zijn broertje ook aan overlijdt....
Een kant van het bepalen van (bijdragers) aan het optreden van de dood,  die hij (lijkt me zo) niet kan determineren uit het aangeboden materiaal dat hij op de snijtafel of in zijn microscoop aantreft.
(Opvallend vind ik het dat hij er zo de nadruk op vestigt, als je bedenkt dat 'concreet bewijs' zowel in forensisch onderzoek, als in de wetenschap van groot belang is.. en hij die beide takken van sport in zijn dagelijks werk verenigd.)

Hij betoogt (en de omstanders zijn duidelijk flabbegasted) dat 'kop-of-munt' accurater is dan wat de officiële statistieken van artsen en schouwartsen weergeven.  

Ik probeerde in te voelen wat hij beoogt te bewerkstelligen met zijn ' noodklok' luiden.

Is het de fascinatie om de ware doodsoorzaak te kennen?
Ik grinnikte dat ik hem dan eigenlijk een kaartje zou kunnen sturen met een 100% accurate duiding van werkelijk iedere doodsoorzaak van elk mens, als je maar ver genoeg terug de (forensische en wetenschappelijke) verbanden van oorzakelijke daden en de diverse gevolgen ervan terugloopt.

(Dat zou dan trouwens zoiets zijn als ' de samensmelting van een eicel en een zaadcel'.
Het is vrij filosofisch ( of noem het ' flauw').... maar de oorsprong van 'doodoorzaak' van een individu, is de oorsprong, het eerste moment, van de ontwikkeling van een nieuw leven.
Geen dode waar dan ook, heeft ooit iets gedaan of nagelaten in de fysieke wereld; is ooit doodgegaan zonder eerst tot het 'leven' te zijn toegetreden.)

Het forensisch daderprofiel is zo compleet helder uitgewerkt: 2 eencellige daders die actief bijeen zijn gekomen voor intensieve samenwerking.

Een van de sprekers aan tafel was erg bang dat de kosten om de ware doodsoorzaken te achterhalen uit de klauw zouden lopen, ook in de enorme omvang van menskracht die ermee gemoeid zou zijn, als 'we' zouden besluiten eens naar de werkelijkheid te kijken.

De kosten van dit onderzoek zijn erg te overzien.
Als ik mijn eenpersoonsdagloon op €333 stel, kostte dit sporenonderzoek minder dan €100 in totaal.

Toch stopte het pad hier niet.
Het bleek geen doodlopende weg die nergens toe leidt.
De wandeling nam bij deze 'flauwe bocht' , een vrij interessante wending, naar een interessante (oorspronkelijke, ha, ha) kijkhoek op de materie.
Vanaf hier ging mijn geest simultaan de diepte van het menselijk lichaam in en de diepte van de ruimere context van het 'leven' .

Laat ik proberen te schetsen wat ik zag, kijkend vanaf dat gezichtspunt.

Hoewel iedere patholoog anatoom (P.A.) een genezingspercentage kent van de mensen die er onder diens mes gaan wat stabiel op 0% staat, is het vakgebied wel onderdeel van de geneeskunde.

Daar staan maar weinig mensen lang bij stil.
Het is (voor wie er al eens over nadenkt vermoedelijk)  'gewoon' een specialisatie van 'de doodgelopen weg'. En, daarvoor is het eenvoudigweg 'wel handig' als je de processen van een menselijk lichaam bij leven ook vrij goed weet te doorgronden, om tot zinnige conclusies te kunnen komen, op basis van concrete waarnemingen. (Inclusief, trouwens, vergelijkingen maken van ' dit materiaal' met een enorme kennisdatabase van eerder verkregen en bekeken materiaal).

Toch..... met niet al te veel fantasie.... speelt een P.A. wel een belangrijke rol bij de genezing.
En dan doel ik niet eens zozeer op het aspect van de helende krachten die 'weten wat er precies gebeurd is' heeft op de directe nabestaanden van een overledene, ook al zal daar zeker een helende werking van uitgaan.

Om te zien welke kant ik hier opkijk, moet je even een gedachtenkronkeltje volgen.
Het is een  flinterdun spoor ( in forensiche 'wetenschappelijk' termen).
Die gefundeerd is op het weten ' so above so below' (levensmechanismen, bepaalde principes, doen zich op allerlei lagen van het leven in soortgelijke patronen voor.. alleen de schaal en daarmee vaak ook de concrete vorm, is wat anders.)
Een gutfeeling..
(waar een goede rechercheur toch meestal wel even acht op slaat, om nader te onderzoeken).

Bouw eens een (re-)constructie op in je eigen mentale voorstellingsatelier, uit je eigen weten.

Stel je voor dat je een lichaam 'runt', een gewoon, fysiek menselijk lichaam.
Daarin worden, op natuurlijke wijze, regelmatig cellen 'vervangen'.
Oude hebben hun rol vervuld, nieuwe komen erbij.
Die oude, niet meer functionerende cellen, daar gebeurt iets mee.
Mijn biologische kennis strekt niet super ver, op dit vlak, maar dat het celmateriaal op de een of andere manier afgevoerd/gerecycled wordt, lijkt me voor de hand liggen.

Dat kan een lichaam 'blind' doen.... dode cellen gaan dan  ' huppekee' naar de daartoe aangewezen plekken.
Wellicht is er eens in de zoveel cellen (ook) een soort 'clusterarts'.
Die heeft als functie om in voorkomende gevallen even ruwweg te checken waar-het-zich-naar-laat-aanzien en de dode cel binnen een paar uur vrijgeeft voor verdere bewerking.
Maar, een beetje slim lichaam, zou er hoogstwaarschijnlijk baat bij hebben om ook steekproefsgewijs een percentage dode cellen van diverse typen en herkomst diepgaander te screenen en van die resultaten een 'archief' bij te houden.
Dat zou dan de (forensische) P.A. afdeling van het lichaam zijn.
En... als een orgaan er zelf reden toe heeft om 'bedenkingen ' te hebben bij 'sterfgevallen', dan zou het ook actief 'materiaal aan kunnen bieden' aan deze onderzoeksafdeling van het lichaam.

Als de P.A. afdeling op basis van jarenlange ervaringen dan vreemde patronen ziet opduiken, zou een beetje slim lichaam, willen dat die afdeling bijtijds (en nogal stevig) de noodklok luidt.
Waarom?

  • Niet om te achterhalen dat als je nou alle gebeurtenissen terugvoert op diepere en voorliggende oorzaken, dat de eerste oorzaak bij de conceptie lag!
  • Niet eens om de rechtbanken van het lichaam (als er al zoiets bestaat) nog meer werk te bezorgen.
  • Niet om eerzame braaf orders opvolgende cellen extra stress te bezorgen, omdat ze verdacht worden, wellicht, van (onbewust) nalatige dingen doen en hen celstraf wacht ( best geinige woordspeling trouwens) !
  • Ook niet om zelf nog meer te doen aan te trekken. Het streven is echt niet om alle details van iedere dode cel te moeten (willen) vinden. Dat zal geen enkel lichaam effectief gebruik van beschikbare middelen (energie) vinden.
Nee.. het ultieme streven van de P.A. afdeling in een lichaam , lijkt me zo.....is om de helende krachten van het lichaam zinvol te helpen activeren.
Genezing van een (kennelijk) ziek lichaam (overmatige onnatuurlijke in afbraak zijnd) bijtijds op gang te brengen.. dus.
Genezing van het collectieve samenwerkingverband.
Op een punt in de hele gang van zaken, dat er mogelijk nog wel iets aan te doen valt, idealiter.

So below, so above....
Breid nu de mentale gedachtenconstructie wat uit:

Zie ons, individuele mensen, nu eens als afzonderlijke' cellen' in het organisme ' de mensheid'
(je kan het naar wens groter maken.... ' het leven op aarde' ..... of ietsje kleiner.. de maatschappij waarin je zelf leeft.)
In die gedachtenconstructie zijn de overledenen het equivalent van de cellen die het niet meer doen.
Iedere cel/mens had bij leven ergens in het geheel een taak, een plaats, in dat hele organisme.
(Cluster-)artsen hebben oppervlakkige lokale kennis, met twee taken.... levende cellen/mensen bij leven ondersteunen zodat ze 'door' kunnen en de dood vaststellen, zodat de 'afvoer' geautoriseerd is.
Ze zien relatief veel cellen en besteden per cel relatief weinig tijd.

Het zijn de diepere onderzoekers van een grote verscheidenheid aan elementen uit het hele systeem, die een beter overzicht over het geheel hebben.  De (forensisch) patholoog anatomen, die grondig inwendig onderzoek doen. Zij onderzoeken relatief weinig mensen, maar besteden daar wel veel tijd aan.

Even terug nu naar de eerste gedachten-constructie:

Een menselijk lichaam die niet naar zijn noodkloksignalen van zijn P.A. afdeling luistert....
Hoe zou dat aflopen?
tja......

Een aardige vraag is natuurlijk:

Waar in het menselijk lichaam zou er dan een 'centrumpje' ingericht zijn waar vanuit alle hoeken dood materiaal wordt aangeboden?
Mijn antwoord: "Geen idee."
Het stond niet als zodanig in mijn biologieboeken vermeld, geloof ik.

Maar ja, als je ziet dat er in het organisme ' de Nederlandse samenleving'  op ruim 17 miljoen individuen, kennelijk 6 (hoog-en langopgeleide) individuen als forensisch P.A. werken. ( met assistentie... dat wel) . zou het, als de ratio hetzelfde is.. op vele miljarden lichaamscellen, nog wel eens een minuscuul kleine afdeling kunnen zijn.
Zou er inderdaad zo'n nog onontdekt ' eilandje' op de anatomisch aardbol van het fysieke lichaam?

Laat ik die 'onbekende' variabele voor de lol eens op 'ja' zetten.

Mij lijkt het dan wel dat zo'n afdeling een 'hotline' naar de centrale 'mind' moet hebben... zodat als er bovenmatig veel bijzondere en suspecte celuitval is (elkaar kwaad gaan doen, bewust , maar zeker ook onbewust, bijvoorbeeld)..... er wel (snel) wat nuttigs met die informatie gebeurt.

Want, ik kan me ook voorstellen dat de 'gewone cellen', die hun normale dagelijkse dingen doen, werkelijk geen boodschap hebben aan zo'n signaal. Wat kunnen zij er immers aan doen, in de context van hun redelijk afgebakende bestaan? Welke middelen staan de gemiddelde bloed-of spiercel ter beschikking?

Ik kom dan tot de conclusie dat het best aardig zou zijn om te achterhalen hoe dat dode-cellen-monitorings-proces in een levend fysiek lichaam werkt.
Wie of wat krijgt er van de P.A. afdeling een noodklok seintje als de patronen te ver en te vaak afwijken van 'natuurlijk'? Niet alleen ' brute moord incidenten' maar ook 'samenwerkings/afstemmings-moeilijkheden'?

En uiteraard ben ik dan in ruimere zin weer benieuwd wie of wat daarvan het equivalent zou zijn in het organisme ' mensheid'?
Op de een of andere manier zou het me enorm verbazen als het antwoord daarop 'de politiek' blijkt te zijn (of de kerk, of de wetenschap)

En wat zou die wie-of-wat in het lichaam dan precies in gang zetten, om de genezing te activeren?
En hoe?

Zelf zou ik, als ik iets met de opzet van het systeem van doen zou hebben, het systeem zo slim is opzetten, dat het onafhankelijk van het bewust bewustzijn kan opereren, voor het geval de ware oorzaak van het probleem bij een afgenomen ' beslisvermogen' ligt. Als dat ' besluitvormingsorgaan' is aangetast, door welke reden dan ook.... zou je/ik toch willen dat dit via onderbewuste regulatiemechanismen gebypassed kan worden om de noodzakelijke heling in gang te zetten.

Wie weet kan de P.A. afdeling van een fysiek lichaam wel heel direct een 'klier' activeren, die bepaalde enzymen.hormonen gaat verspreiden in het systeem?

Ik vind het persoonlijk dan wel wel leuk dat 'klier' diverse betekenissen heeft.... een inwendige in het fysiek lichaam en een in sociale samenlevingscontext.
De 'klier' past dus in beide gedachtenconstructies...
(ook al wordt de functie van een 'klier' in sociale context niet altijd compleet begrepen....en vaak negatief uitgelegd) 
Uit mijn 'sociaal mentale emotionele klieren' komt altijd een soortgelijk enzym naar voren die ik speelsuggesties noem.
Speelsuggesties om het samenspel van mensen/cellen te harmoniseren/ontwikkelen om hun levensdoelen eenvoudiger mee te helpen bereiken.
Speelsuggesties waarvan de samenstelling altijd 2 componenten bevat

  • een kleine component kent die  'via het bewuste bewustzijn' loopt, (met meer of minder uitdaging) en 
  • een groot deel via het (opnieuw) benutten van de non-verbale natuurlijke afstemmingsystemen.


Met die twee modellen zo naast elkaar, had ik wel het idee dat 'we' daar als organisme mensheid iets van zouden kunnen opsteken, als we ons er wat verder, vanuit verschillende kanten in zouden verdiepen.
Luisteren naar ons lichaam ( het inwendige en het omwendige) en de natuurlijke processen daarin nog beter in kaart brengen, de zeer goed zichtbare en de minder in het oog springende?

Mooie wandeling!
Door wat volgens mij het 'meme' systeem heet, of het 'collectieve bewustzijn'.. de database van alle levenservaring.
(-:



Wel een 'klier' die ontwikkelenzymen maakt, maar uitdrukkelijk geen pester!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten