Struikelblogje

Het thema ‘struikelen’ is het speeltje van dienst ( in relatie tot methodisch zuivere afwegingen kunnen maken).

De obliquetechnique is eraan gewijd.

Gisterochtend pakte ik het uit op het speelterrein van mijn bewustzijn.
Maar me houdend aan mijn eigen richtlijn dat ik nieuwe speeltjes pas in de etalage van mijn bewustzijn-speel-o-theek zet, nadat ik ze eerst grondig zelf test … was mijn dag gisteren wel ingevuld.

Het was per droom-post afgeleverd, rond… de Dageraad.
In en droom die ik een ‘struikelkomedie’ noemde, naderhand. Model ‘slapstick’.
Leuk voor wie van het genre houdt.
Maar voor wie een nogal sterk ontwikkeld empathische vermogen heeft, is leed aanzien, helemaal niet zo heel erg ‘komisch’.
Ik voelde me bepaald niet erg ‘getrakteerd’ door mijn droomwereld op iets ‘inspirerends’ .

Ik begon mijn dag dus min of meer met iets ‘zwaars’ innerlijk met me meeslepend…. de resonanties van de droom die zo bij me bleven.
(Grappige typefout : ik typte eerst meespelend, i.p.v.. meeslepend)

Wie een speelgoedwinkel runt, zal weten dat groot buitenspeelgoed vaak in zware, lastig te hanteren verpakkingen wordt geleverd, waar je even de ruimte voor moet hebben ( plaats) en maken (tijd)  om het in elkaar te zetten.

Ik ging aan het werk en moest meteen al lachen. Het in elkaar zetten ervan was al dikke pret, buiten in de tuin in de zon.
(Wie heeft opgelet op dit blog, weet dat ik het leuk vind om (nieuwe) modellen in elkaar te knutselen!).

Ik realiseerde me, pas toen ik er van een afstandje eens goed naar keek, wat het was.
Het was mijn oblique technique van dit weekend, die was afgeleverd!
Wel ‘vroeg’… dacht ik nog.. meestal ontvang die zendingen op zaterdag of zondag!

Toen ik er de beschrijving van had gemaakt, vroeg ik me af of ik die al zou publiceren, maar besloot daarmee toch tot zaterdag te wachten en het speeltje zelf maar eens grondig te gaan uitproberen.

Want.. ik kon me er van alles bij voorstellen hoe het zou werken, (ik herken het type ‘spel’ en de constructie ervan) maar… ik had het in deze vorm nog niet zelf gedaan!

Mijn eigen advies opvolgend….. dat is dus op zijn minst nuttig om wel, echt… zelf……te doen!

Ik moet zegen…. dat was heel erg leuk! De resultaten waren werkelijk nog vele malen mooier, beter en inzichtelijker dan ik had vermoed.

Nu net, vanmorgen, werd ik wakker en lag nog even wat te mijmeren, kijkend wat er zoal op mijn mentale tafeltje zich had aangediend.

Ik sprong min of meer juichend tegen het plafond, toen ik er deze diamant zag liggen.

Mijn type humor… droog, helder, methodisch loepzuiver geslepen, briljant!

Het is een ‘gedachtenexperiment’ voor een ‘reconstructieproef’.

(Professionele waarheidsvinders maken graag gebruik van reconstructieproeven, om veronderstellingen over ‘het gebeurde’ aan de praktijk te kunnen toetsen. Zo kan bijvoorbeeld bekeken worden of de vermoedelijke dader (waar ‘ iedereen’ naar wijst)  ook de werkelijke dader is.)

Maak zelf eens de volgende reconstructie:

1.       Is het geloofwaardig/ technisch mogelijk om over geld te struikelen?
Kun je struikelen over een bankbiljet? Kun je struikelen over een muntje?

Mijn stuntteam probeerde een opstelling te vinden waarin dat zou kunnen lukken en kwam terug met de mededeling dat die stunt wel heeeeeeel erg moeilijk te realiseren is.. omdat het object eenvoudig te plat en te klein is, om als geschikt struikelobject dienst te doen. De stunt is daarmee niet heel erg geloofwaardig.

2.       Dan is de volgende vraag, is het geloofwaardig/technisch mogelijk om over geen geld te struikelen?

Mijn stuntteam, belast met de taak om zoiets te construeren, keek de speurder van dienst ‘flabbegasted’ aan…. ( en schoot vervolgens compleet in de lach… de implicaties van de vraag onderkennend)

Struikelen behoort tot de mogelijkheden van een hele waslijst aan activiteiten die je als mens kunt ontplooien. En er is een hele waslijst aan dingen die prima geschikt zijn om de ervaring ‘struikelen’ mee te bewerkstelligen.

Nu is er een interessante kwestie.

In de ‘struikelkomedie’ die wij als moderne mensen van het (samen-)leven hebben gemaakt, wordt het allermeest door directe betrokkenen als ‘struikelblok’ aangewezen ‘geen geld’.

Toch toont deze uiterst simpele reconstructie experiment (die iedereen kan herhalen) vrij helder aan dat je technisch niet kan struikelen, over iets wat er niet is.

Ofwel…. dat daderprofiel kan van tafel!
Die conclusie is methodisch technisch niet ‘valide’!

(Maar zelfs via deze proef geïdentificeerd  als ‘volstrekt ongeloofwaardig’ als ‘stunt’/ ‘getuigenverklaring’)!

Waar moet ‘het werkelijke struikelblok’ dan gezocht worden?

Actief spelen met de Oblique Technique van deze week, zou bij iedere concrete lopende zaak  nog wel eens tot nuttige inzichten, vaardigheden en aanwijzingen kunnen leiden….. (voor wie dat werkelijk wil weten)!

Wat een ‘suspense’.. het lijkt wel een detective-roman!

O ja.. een jongere ‘ik’ uit 2013 kwam gisterenavond, aan het eind van een volle dag zelf spelen met de Oblique Technique nog even voorbij.

Vrolijk houdt ze hier een ‘stukje struik’ omhoog, helemaal  in ‘haar element’
(spelen in en met water).

Ik kijk haar in de (buitengewoon helder blauwe) ogen en glimlach om de wijsheid die ik erin weerspiegeld zie:

Struikelen is technisch onmogelijk voor een zwemmer, die zwemt in, drijft op en creatief gebruik maakt van….wat er wel is!

(Enne.... water heeft trouwens ongekend krachtige 'weeg-kwaliteiten' om bijvoorbeeld het soortelijk gewicht ergens van vast te stellen) 

Veel afweegplezier gewenst!

(-: