til-les

Maandagmiddag zat ik even met de Franse buren te praten over allerlei ditjes en datjes.
Ergens in dat gesprek vertelden ze dat iemand bij hen in de familie een cursus had gevolgd om beter te leren tillen.

Grappig genoeg begon dat minuscule stukje informatie, wat verder nergens echt een belangwekkend verband mee hield, op dinsdagmiddag ineens een ‘eigen leven’ te leiden.

Ik stond wat witte verf weg te strijken op een overduidelijk door overbelasting uit zijn voegen gebarsten muur toen er opeens iets ‘klikte’ en er een beeld voor mijn geestesoog schoof: vrij veel mensen vertillen zich aan het leven.
Op de dag waarop ik de mooie oblique technique over bewust worden van het‘ krachtenspel’ had opgeschreven, reeg zich het een en ander zomaar opeens weer aaneen.

Ik ken wel een paar van de adviezen die je op zo’n tilcursus krijgt

·         Til vanuit je benen en niet vanuit je rug .

·         Houd het te tillen gewicht zo dicht mogelijk bij je lichaam

·         Til en verplaats liever  20 x 15 kilo,  dan 15 x 20 kilo

·         Gebruik til-hulpmiddelen, waar het kan

Ineens zag ik hoezeer mijn adviezen daar parallel aan lopen.

Het kan mij niet (zoveel) schelen wat je inhoudelijk tilt en waarheen je ermee wilt gaan en waarom!
Voor iemands algehele korte en lange termijn gesteldheid en welzijn, is het wel bevorderlijk om aan het leven te tillen vanuit je bewustzijn en niet vanuit je denken ( en nee, dat is niet hetzelfde ding, ook al zijn je cognitieve vermogens er uiteraard wel bij betrokken).

Houd ieder ‘last’ die je op je neemt, zo dicht mogelijk en zo stil bij je je innerlijke centrum.
Neem liever 10 x een taak op je van 20/30  minuten, dan 2 taken van 5 uur of 4 van 2,5.

De belasting is een stuk minder, je houdt het gemakkelijker een stuk langer vol.
Je hebt veel minder (denk-)kracht nodig, voor eenzelfde of beter resultaat.

Je kunt grote vraagstukken ook veel beter hanteren, want als ze in kleine componenten onderverdeel worden…. ken je de details ook veel beter en.. de onderlinge samenhang wordt ook veel duidelijker.

Balans! Draag je ‘enerzijds’ veel meer gewicht dan ‘anderzijds’, ga dat dan niet met je denken lopen compenseren, maar balanceer het gewicht werkelijk via het centreren van je bewustzijn uit. Getordeerd  (scheef en dan ook nog overwegend steeds dezelfde kant op) een last dragen is vele malen belastender voor het systeem, dan 2 volstrekt tegengestelde krachten die elkaar in balans houden.

Loop je te zeulen, te sjorren en trekken en duwen aan het leven, op een manier die vergelijkbaar is met je lijf met fysieke gewichten overbelasten, dan is het ook allemaal alleen maar ‘lastig’, ‘last’ en ‘belasting’ en moet je wel lopen te zuchten, klagen en zagen. En doet het ook allemaal nogal langdurig veel pijn aan je emotionele gestel(dheid) en gaat het ook ‘ontsteken’ en beïnvloedt het je dagelijks functioneren en humeur nadelig. En kun je er ook ‘niks’ bij hebben, want het is al allemaal teveel.

(Maar wat sjouw je in Godsnaam de godganse dag allemaal met je mee….?)

Dat brengt me op nut en noodzaak van goed kijken, echt waarnemen…. .

Niet alleen of dat gene wat je rondzeult wel de tijd en moeite van het constant rondsjouwen ermee echt waard is , maar ook… wat het nou eigenlijk is.
Hoe ziet het te (ver-)plaatsen ding er nou eigenlijk uit? Hoe groot is het (echt). Hoe zwaar is het (echt). Zitten er handvaten aan? Hoe is het verpakt? Is het ‘vierkant’, is het ‘glad’ heeft het allerlei uitsteeksels waar je jezelf aan kunt open halen, is het glibberig? Wat is de substantie… is het wel vast, of is het een vloeistof die kan gaan klotsen? Zit het ergens anders aan vast? Hoe dan?

Bij een fysiek ding (ver-)plaatsen, bekijkt een verstandig mens dat soort aspecten voordat hij het opneemt en er actief mee aan de wandel gaat.
Bij een ‘vraagstuk’ of ‘kwestie’, gaan ‘we, moderne mensen’ ( ik generaliseer) er het liefst meteen mee aan de haal, zonder zelfs maar een paar seconden te investeren in zien wat het nou eigenlijk is.
Duwen, trekken, trappen, sjorren, gillen en schelden….er wordt dan een hoop energie/kracht gestoken in ….. de doorgaans juist meer belastende activiteiten voor het systeem.

Gaat dit dan over ‘politiek’ of ‘religie’ of welk al dan niet vrolijk stemmend of beperkend (strijd-) perk?
Welnee. Zeker niet primair, want het gaat hier nogmaals niet over de inhoud van de dozen en pakketjes die je verkiest te (ver-)plaatsen, maar over de gehanteerde methode daarvan.

Dit gaat daar net zo min over als dat een dokter leefstijladvies geeft, of een tilspecialist die aanwijzingen geeft over hoe je beter, met minder belasting voor lijf en leden, kunt tillen.

Niet te zwaar aan het leven tillen.. is een vrij letterlijk te nemen best wel goed advies!

Alleen … tja….. gaat mijn tiladvies dan niet primair over dingen met een fysiek gewicht die je op een weegschaal in kilo’s kunt afwegen. Maar over ‘ladingen van energie’ die je met je meedraagt.

En uitgebreide  ‘til-les’ van fysieke dingen….herinner ik me niet dat dat voorkwam in het basispakket van het schoolcurriculum. 

Maar van metafysische til-les weet ik heel zeker dat dat niet voorkwam in het schoolcurriculum. Steker nog, wat wel voorkomt in het schoolcurriculum ( en calvinistische arbeidsmoraal )  is juist een hang naar en promotie van jezelf (en anderen) veel te eenzijdig en veel te zwaar belasten.
Onder het motto: ‘ Het leven is zwaar, wen daar maar aan. Hier, heb je nog wat meer volstrekt overbodige ballast’

Dat je er niet te zwaar aan moet tillen, betekent niet dat je er helemaal niet aan zou moeten beginnen om wel het een en ander aan energieladingen te tillen, dragen en te (ver-)plaatsen.
Dit is geen pleidooi om bij de pakken neer gaat zitten in de hoop of verwachting dat het vanzelf wel shift in een door jouw gewenste richting of vorm, of dat een ander datgene wat wel ‘jouw pakkie ‘an is’  wel (voor je) erbij doet!.

Er zijn energetische pakkies an, die zitten nogal fundamenteel aan je vast, die kan een ander niet voor je dragen of van je wegnemen. De ‘ regering’ om eens een populaire ‘drager’ waar de ogen van hoop en verlossing van al die belastingen nogal eens op gericht zijn te noemen, kan jouw individuele zielsmissie, passie en set natuurlijke talenten niet van je overnemen en zelfs niet ‘shiften’ (er iets anders van maken)

Maar ja.. zielsmissies, passie en voldoende ruimte voor het (uit-)dragen van een grote diversiteit aan natuurlijke talenten … nuttige informatie en praktische handreikingen over een ‘Divine Plan’ met je leven vormgeven in een ‘Divine Way’ ( effort, not struggle.. harmonieus/soepel.. zonder iets of iemand geweld aan te doen) , ben ik in het officiële schoolcurriculum al helemaal niet tegengekomen.

En dus ligt er geloof ik wel een schone taak…
Geen kleintje…. wel een mooie, die bij mijn zielsmissie, passie, grote diversiteit aan natuurlijk talenten en een stuwmeer aan relevante bijpassende ervaringen past.
Zo waarlijk helpe mij…. de aspecten van alles-wat-is, het ‘ vereende krachten bewustzijn’ die hiertoe aangetrokken zijn.

Binnenkort in Nederland.

Ik ben mijn  2 m2 aardse fysieke spulletjes en nog zo het een en ander aan nuttige energetische pakketjes bijeen aan het pakken.
‘Compactiseren’, noemde ik het gisteren… al dat is ‘mijn’ zo dicht mogelijk op mijn kern dragen.

Voor een moderne sjamaan, die zich in dienst weet voor het welzijn van de hele gemeenschap is  ‘mijn’ nogal een ruim energetisch begrip en geen verwijzing naar iets wat ik bezit, maar naar iets wat onlosmakelijk aan mij verbonden is.
‘Bijeen pakken’ zou de verkeerde indruk kunnen wekken.. compactiseren van mijn energieveld is beter… me zo ‘rond’, ‘compleet’ en ‘1 geheel’ mogelijk in mijn kern weten en die hele bundel ‘liefdevol omarmen’ met mijn bewustzijn.

In dat licht, onderbreek ik hier mijn blogactiviteiten even, tot het moment dat ik daadwerkelijk in Nederland ben en in een positie verkeer dat ik weer energetisch ‘uitpakken’ kan.

A bientôt, zeggen de Fransen.